Στο μεγάλο έπος του JRR Tolkien, The Lord of the Rings , γίνεται φανερό μόνο σταδιακά ότι οι δυνάμεις του σκότους έχουν ενωθεί. Ο Σάουρον, με το απαίσιο μάτι του που βλέπει τα πάντα, αναδεικνύεται ως ηγέτης ενός τεράστιου άξονα κακού: οι Μαύροι Καβαλάρηδες, ο διεφθαρμένος μάγος Σάρουμαν, τα υπανθρώπινα ορκ, ο κακοήθης αυλικός Wormtongue, η γιγάντια δηλητηριώδης αράχνη Σέλομπ – είναι όλοι μέσα σε αυτόν μαζί, και η Μόρντορ είναι η έδρα τους.
Ο Τόλκιν ήξερε τι έγραφε. Βετεράνος του Α’ Παγκοσμίου Πολέμου, παρακολούθησε με απογοήτευση την προσέγγιση μιας δεύτερης μεγάλης πυρκαγιάς.
«Κι εμείς γινόμαστε μάρτυρες συγκρότησης και εδραίωσης ενός Άξονα». Αυτό γράφει σε ανάλυσή του ο Niall Ferguson, αρθρογράφος του Bloomberg Opinion. Ο Fergusson είναι ο ανώτερος συνεργάτης της οικογένειας Milbank στο Ινστιτούτο Hoover στο Πανεπιστήμιο του Στάνφορντ και συγγραφέας, πιο πρόσφατα, του «Doom: The Politics of Catastrophe».
« Μου θύμισε έντονα τον Tolkien ένα tweet που δημοσίευσε ο συντηρητικός ραδιοτηλεοπτικός φορέας Mark R. Levin την Τρίτη» αναφέρει στο άρθρο του: «Ο κατευνασμός είναι κλιμάκωση. Οι εχθροί μας βρίσκονται σε κίνηση. Οι σύμμαχοί μας περικυκλώνονται και επιτίθενται ή σύντομα επιτίθενται. … Ο συντηρητισμός και το MAGA δεν αφορούν τον απομονωτισμό ή τον πασιφισμό. Δεν πρόκειται για κατευνασμό ή εθνική αυτοκτονία. … Εναπόκειται σε εμάς, τους πατριώτες Αμερικανούς, να μπούμε στην παραβίαση και να το κάνουμε αυτό τώρα».
Η σημασία της παρέμβασης του Λέβιν —που γράφτηκε από το Ισραήλ, το οποίο επισκέπτεται— είναι ότι τον βάζει τόσο ξεκάθαρα σε τροχιά σύγκρουσης με τα απομονωτικά στοιχεία του Ρεπουμπλικανικού Κόμματος, όπως η εκπρόσωπος Marjorie Taylor Greene: «Θα υποστηρίξουμε την ελευθερία και θα διασφαλίσουμε ότι ο Βλαντιμίρ Πούτιν δεν θα διασχίσει την Ευρώπη», δήλωσε ο Τζόνσον . «Πρέπει να προβάλουμε στον Πούτιν, τον Σι και το Ιράν και τη Βόρεια Κορέα και οποιονδήποτε άλλον ότι θα υπερασπιστούμε την ελευθερία».
Για εκείνους όπως ο Γκριν και ο πρώην συνάδελφος του Λέβιν στο Fox News, Τάκερ Κάρλσον, ο πόλεμος στην Ουκρανία είναι απλώς «ένας καυγάς σε μια μακρινή χώρα μεταξύ ανθρώπων για τους οποίους δεν γνωρίζουμε τίποτα», όπως είπε περιβόητα ο Βρετανός πρωθυπουργός Νέβιλ Τσάμπερλεν για την Τσεχοσλοβακία τον Σεπτέμβριο του 1938. Φαίνεται ότι δεν ντρέπονται να υπηρετήσουν ως «χρήσιμοι ηλίθιοι» του Ρώσου Προέδρου Βλαντιμίρ Πούτιν, σε απευθείας γραμμική διαδοχή με τους απολογητές του Χίτλερ και του Στάλιν στη δεκαετία του 1930.
Και όχι μόνο του Πούτιν. Διότι, όπως τόνισε ο εκπρόσωπος του Στέιτ Ντιπάρτμεντ Μάθιου Μίλερ την περασμένη εβδομάδα, πίσω από τη ρωσική πολεμική προσπάθεια κρύβονται οι τεράστιοι οικονομικοί πόροι της Λαϊκής Δημοκρατίας της Κίνας.
Η στήριξη της Κίνας
Παρά τις διαμαρτυρίες τους ότι επιθυμούν να ενεργήσουν ως ειρηνοποιοί, οι ηγέτες της Κίνας έδωσαν την ευλογία τους στην εισβολή στην Ουκρανία την παραμονή της και η υποστήριξη του προέδρου Xi Jinping ήταν ζωτικής σημασίας για την επιβίωση του Πούτιν από τότε που η δύναμη εισβολής του απωθήθηκε από τα περίχωρα του Κιέβου πριν από δύο χρόνια.
Με την ίδια λογική, δεν μπορεί κανείς να αντιμετωπίσει τον πόλεμο του Ιράν εναντίον του Ισραήλ μεμονωμένα. Η Τεχεράνη υποστηρίζει τον πόλεμο της Ρωσίας εναντίον της Ουκρανίας, προμηθεύοντας χιλιάδες μη επανδρωμένα αεροσκάφη και πυραύλους παρόμοιους με αυτούς που εξαπέλυσαν εναντίον του Ισραήλ το περασμένο Σαββατοκύριακο. Η Ρωσία, με τη σειρά της, πιθανότατα βοηθά στην ενίσχυση της αεράμυνας του Ιράν . Η Κίνα δεν είναι μόνο ένας από τους κύριους αγοραστές του πετρελαίου του Ιράν. Ο Κινέζος υπουργός Εξωτερικών Wang Yi τηλεφώνησε στην Τεχεράνη αμέσως μετά την επίθεση στο Ισραήλ για να επαινέσει παρά να καταδικάσει τους Ιρανούς ομολόγους του. Η κινεζική προπαγάνδα είναι σταθερά αντι-ισραηλινή από τις δολοφονικές επιθέσεις της Χαμάς στις 7 Οκτωβρίου πέρυσι.
Η εμφάνιση αυτού του νέου Άξονα είχε προβλεφθεί από τον Zbigniew Brzezinski, σύμβουλο εθνικής ασφάλειας του Προέδρου Jimmy Carter, ήδη από το 1997. Στο βιβλίο του The Grand Chessboard , ο Brzezinski έγραψε:
«Ενδεχομένως, το πιο επικίνδυνο σενάριο θα ήταν ένας μεγάλος συνασπισμός της Κίνας, της Ρωσίας και ίσως του Ιράν, ένας «αντιγεμονικός» συνασπισμός ενωμένος όχι από ιδεολογία αλλά από συμπληρωματικά παράπονα. Θα θύμιζε σε κλίμακα και εύρος την πρόκληση που έθετε κάποτε το σινο-σοβιετικό μπλοκ, αν και αυτή τη φορά πιθανότατα η Κίνα θα ήταν ο ηγέτης και η Ρωσία ο οπαδός».
Προφητείες
Ο Μπρεζίνσκι είναι προφητικός. Κοιτάζοντας πίσω τα τελευταία τρία χρόνια, ωστόσο, είναι δύσκολο να μην συμπεράνουμε ότι οι διάδοχοί του στην κυβέρνηση Μπάιντεν έχουν κάνει πολλά άθελά τους αλλά και συνειδητά για να κάνουν πραγματικότητα αυτόν τον συνασπισμό, εγκαταλείποντας τους Αφγανούς στο έλεος των Ταλιμπάν το 2021, αποτυγχάνοντας στη συνέχεια να αποτρέψουν τη Ρωσία από την εισβολή στην Ουκρανία το 2022 και τελικά να αποτρέψουν το Ιράν από το να επιτεθεί εναντίον του Ισραήλ το 2023.
Ο Λέβιν και ο Τζόνσον έχουν συνειδητοποιήσει, όπως έχει υποστηρίξει εδώ και καιρό ο πρώην υπουργός Εξωτερικών Μάικ Πομπέο, ότι ορισμένοι καυγάδες σε μακρινές χώρες πρέπει τελικά να μας αφορούν. «Είναι μέρη ενός ενιαίου πολέμου που διεξάγεται από έναν νέο Άξονα ενάντια στις θεμελιώδεις αξίες που αγαπάμε: δημοκρατία, κράτος δικαίου, ατομική ελευθερία. Προβλέπω ότι τα αντεπιχειρήματα των απομονωτών δεν θα γεράσουν καλά» γράφει ο Ferguson και συνεχίζει:
Προς το παρόν, ευτυχώς, βρισκόμαστε στον Β’ Ψυχρό Πόλεμο, όχι στον Τρίτο Παγκόσμιο Πόλεμο. Ωστόσο, ο Β’ Ψυχρός Πόλεμος προχωρά μάλλον γρηγορότερα από τον Α’ Ψυχρό Πόλεμο. Εάν η ρωσική εισβολή στην Ουκρανία ήταν αντίστοιχη με τον πόλεμο της Κορέας του 1950-53, έχουμε (μέχρι στιγμής) ξεπεράσει μια δεύτερη κουβανική κρίση πυραύλων —πάνω από την Ταϊβάν— και έχουν ήδη εισέλθει σε μια περίοδο ύφεσης, μια ακολουθία που κράτησε δύο δεκαετίες την τελευταία φορά. Από την προεδρική σύνοδο κορυφής του περασμένου Νοεμβρίου στο Woodside της Καλιφόρνια, οι Κινέζοι φαινόταν πραγματικά πρόθυμοι να αποφύγουν μια αναμέτρηση και θέλουν να συμμετάσχουν σε σοβαρό, αν και ψυχρό, διάλογο με τους Αμερικανούς ομολόγους τους, που θυμίζει το 1969-72.
Αλλά η αιφνιδιαστική επίθεση στο Ισραήλ από τη Χαμάς τον περασμένο Οκτώβριο μας οδήγησε μέχρι το 1973. Και αξίζει να θυμηθούμε ότι η ύφεση δεν επιβίωσε για πολύ από την επιτυχή διεκδίκηση της πρωτοκαθεδρίας των ΗΠΑ στη Μέση Ανατολή από τον Χένρι Κίσινγκερ στον απόηχο του πολέμου του Γιομ Κιπούρ εκείνης της χρονιάς. Εν ολίγοις, στον Β’ Ψυχρό Πόλεμο φαίνεται να συμπιέζουμε τις δεκαετίες του 1950, του 1960 και του 1970 σε ένα κάπως συγκλονιστικό συνδυασμό.
Τότε, όπως και τώρα, ο ψυχρός πόλεμος έχει μια ιδεολογική διάσταση: τουλάχιστον ορισμένοι Ρεπουμπλικάνοι μιλούν ξανά για την υπεράσπιση της ελευθερίας. Για τον Πούτιν και τον Σι, αυτός είναι απλώς κωδικός για «έγχρωμες επαναστάσεις» που υποστηρίζονται από τη CIA. Τότε, όπως και τώρα, ο ψυχρός πόλεμος είναι μια τεχνολογική κούρσα , αν και σήμερα τα σύνορα της καινοτομίας είναι η τεχνητή νοημοσύνη και οι κβαντικοί υπολογιστές καθώς και τα πυρηνικά όπλα και οι «πόλεμοι των άστρων» (πυραυλική άμυνα).
Τότε, όπως και τώρα, ο ψυχρός πόλεμος είναι πληθωριστικός και εγχώρια διχαστικός.
Ποιες είναι λοιπόν οι μεγαλύτερες διαφορές
Πρώτον, η Κίνα είναι ένας πολύ μεγαλύτερος οικονομικός ανταγωνιστής από ό,τι ήταν ποτέ η Σοβιετική Ένωση. Δεύτερον, η Δύση είναι οικονομικά μπλεγμένη με την Κίνα, μέσω ενός τεράστιου ιστού αλυσίδων εφοδιασμού, με έναν τρόπο που δεν ήμασταν ποτέ με την ΕΣΣΔ. Τρίτον, είμαστε πολύ πιο αδύναμοι όσον αφορά την παραγωγική ικανότητα. Με την Κίνα να πλημμυρίζει τον κόσμο με φτηνά «πράσινα» πράγματα, η Δύση δεν έχει άλλη επιλογή παρά να αναζωογονήσει τον προστατευτισμό και τη βιομηχανική πολιτική, γυρίζοντας επίσης το ρολόι της οικονομικής στρατηγικής πίσω στη δεκαετία του 1970.
Τέταρτον, η δημοσιονομική πολιτική των ΗΠΑ βρίσκεται σε εντελώς μη βιώσιμο δρόμο. Το να υπάρχει έλλειμμα 7% σε μια περίοδο πλήρους απασχόλησης δεν είναι, για να το θέσω ήπια, αυτό που προτείνουν τα εγχειρίδια μακροοικονομίας.
Και συνεχίζει ο Ferguson: Η μοναδική μου συνεισφορά στο καταστατικό βιβλίο της ιστοριογραφίας – αυτό που αποκαλώ Νόμος του Φέργκιουσον – δηλώνει ότι κάθε μεγάλη δύναμη που ξοδεύει περισσότερα για την εξυπηρέτηση του χρέους (πληρωμές τόκων για το εθνικό χρέος) παρά για την άμυνα δεν θα παραμείνει μεγάλη για πολύ. Αλήθεια για την Ισπανία των Αψβούργων, για το αρχαίο καθεστώς της Γαλλίας, για την Οθωμανική Αυτοκρατορία, για τη Βρετανική Αυτοκρατορία, αυτός ο νόμος πρόκειται να τεθεί σε δοκιμασία από τις ΗΠΑ, αρχής γενομένης φέτος, όταν ( σύμφωνα με το CBO ) το καθαρό επιτόκιο των δαπανών θα είναι 3,1% του ΑΕΠ και οι αμυντικές δαπάνες 3,0%. Προεκτείνοντας
Πέμπτον, οι συμμαχίες μας μπορεί να αποδειχθούν πιο αδύναμες από ό,τι ήταν στον Α’ Ψυχρό Πόλεμο. Στην Ευρώπη, η Γερμανία είναι ακόμη πιο αμφίθυμη σχετικά με την ηγεσία των ΗΠΑ στην ατλαντική συμμαχία από ό,τι ήταν την εποχή της Ostpolitik . Στην Ασία, οι ΗΠΑ μπορεί να πιστεύουν ότι το «Quad» έχει μετατρέψει την Ινδία σε σύμμαχο της Ασίας, αλλά αμφιβάλλω πολύ ότι ο πρωθυπουργός της Ινδίας, Narendra Modi, θα σήκωνε το τηλέφωνο εάν η Ουάσιγκτον ζητούσε βοήθεια σε μια κρίση στην Ταϊβάν.
Για όλους αυτούς τους λόγους, δεν πρέπει να έχουμε υπερβολική αυτοπεποίθηση για την έκβαση του Β’ Ψυχρού Πολέμου. Ειδικότερα, όπως έχει προειδοποιήσει επανειλημμένα ο Έλμπριτζ Κόλμπι , μια κρίση στην Ταϊβάν – εάν η Κίνα αποκλείσει ή εισβάλει φέτος – θα έβρισκε τις ΗΠΑ κακώς προετοιμασμένες. Και το Πεκίνο μπορεί να μην συμμορφώνεται με τις εκτιμήσεις των αμερικανικών μυστικών υπηρεσιών ότι θα περιμένει μέχρι το 2027 για να κάνει την κίνησή του.
Ωστόσο, υπάρχει μια τελευταία ομοιότητα με τον Ψυχρό Πόλεμο Α που παρέλειψα παραπάνω. Τώρα, όπως και τότε, υπάρχει μια δικομματική συναίνεση στην Ουάσιγκτον ότι η κομμουνιστική υπερδύναμη αποτελεί σοβαρή απειλή. Το πολιτικό ερώτημα που μένει να απαντηθεί φέτος είναι ποιος μπορεί να αντιμετωπίσει καλύτερα αυτήν την απειλή.
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣ: ΗΠΑ: Η Βουλή ενέκρινε πακέτο βοήθειας $95 δις σε Ουκρανία, Ισραήλ, Ταϊβάν