Χέρια με το σινεμά Ρίο έσωσε το Nicosia Mall μετά το ναυάγιο που είχε το εμπορικό κέντρο με τα σινεμά k - Cineplex.
Τα σινεμά Ρίο ανέλαβαν και από όταν άνοιξε τις πύλες του το Nicosia Mall εργάζεται για να είναι έτοιμες οι εγκαταστάσεις εντός του πρώτου δεκαπενθήμερου του Φεβρουαρίου και να αρχίσει τις προβολές ταινιών.
Ειδικότερα και σύμφωνα με πληροφορίες του Economy Today, οι προβολές πρόκειται να κάνουν πρεμιέρα στις 14 Φεβρουαρίου 2019.
Σημειώνεται ότι στο εμπορικό κέντρο θα υπάρχουν έξι κινηματογραφικές αίθουσες που θα έχουν τη δυνατότητα να ψυχαγωγήσουν μέχρι και 800 άτομα.
Σύμφωνα με πηγή από τα σινεμά Ρίο, οι εγκαταστάσεις στο εμπορικό κέντρο θα είναι από τις αρτιότερες που υπάρχουν στην Ευρώπη σε θέματα εξοπλισμού.
Η ιστορια του σινεμά Ρίο
Πριν 55 τόσα χρόνια στο σημείο που βρίσκεται το σημερινό πολυτελές συγκρότημα κινηματογράφων, είχε ανεγερθεί απο ένα μεγάλο κινηματογραφικό παράγοντα του τόπου, τον Διογένη Ηροδότου το θερινό σινεμά ΡΙΟ, χωρητικότητας πέραν των 1500 θέσεων, που έμελλε να γίνει ο δημοφιλέστερος θερινός κινηματογράφος της Κύπρου.
Οι Λεμεσιανοί ακόμα θυμούνται, αναπολούν και νοσταλγούν τον καταπράσινο χώρο με τους κήπους και τις γαντζωμένες περικοκλάδες στους γύρω τοίχους και με τις συστοιχίες από διάφορα δέντρα περιμετρικά.
Σε αυτή λοιπόν την περίκλειστη δροσερή ονειροπαγίδα κάποιοι ζούσαν για λίγες ώρες δανεισμένα όνειρα ενώ άλλοι έπλαθαν καινούργια δικά τους, πλην όμως όλοι τους πήγαιναν το βράδυ για ύπνο καταγοητευμένοι από ένα κόσμο μυθικό και άπιαστο και μαγεμένοι από αυτό που είδαν και ήταν μύθος και τέχνη ή καλύτερα η τέχνη του μύθου.
Εδώ, διαχρονικά εκατομμύρια κόσμος χάρηκε και γέλασε, λυπήθηκε και έκλαψε, επαναστάτησε ενδόμυχα και πολέμησε νοερά, συνευρέθηκε και πανηγύρισε με ατρόμητους και άφθαρτους ήρωες και τους καταχειροκρότησε χορταστικά με ικανοποίηση και αγάπη. Όλα γινόντουσαν πραγματικότητα βαθιά μέσα στον θεατή που βίωνε τα πάντα στο πετσί και στο υποσυνείδητο του με σίγουρο ηθικό αυτουργό και μοναδικό ύποπτο, το σινεμά το ΡΙΟ.
Με αφημένη την σκέψη τώρα ξαναζωντανεύει τ' όνειρο, οι φωνές ανθρώπων που δεν υπάρχουν πια, ο κόσμος και οι κοσμοσυρροές, οι μυρωδιές, ακόμα και αυτός ο γλυκύτατος απόηχος από τα μεγάφωνα του σινεμά που καθενυχτικά και κατανυχτικά νανούριζε και κοίμιζε τους γείτονες στα γύρω σπίτια με τ' ανοιχτά παράθυρα. Πολλές όμορφες εικόνες τώρα εμφανίζονται όπως αυτή του γέρο Κοντύλη να στέκει με το αμαξούδι του έξω στο πεζοδρόμιο και να πωλεί τα σιροπιαστά τρίγωνα, το καλό πράμα και τους καράολους με κρέμα, της μαυροφορεμένης γριάς πιο πέρα να ψήνει φρέσκους σίταρους στα κάρβουνα ενώ ο κύριος Ματσούκας ο ταξιτζής να περιμένει με υπομονή να εξυπηρετήσει κάποιους πελάτες με το πολυτελές "Μερσεντές" ταξί του, καινούργιο μοντέλο του '63. Ο Μιχάλης ο Μαστραππάς να διαφημίζει τελαλίζοντας την νέα ταινία, καθώς τα σύννεφα από τις κάπνες των 5-6 γύρω σουβλατζήδων γεμίζουν την περιοχή με την μοναδική υπέροχη τους τσίκνα, την ίδια ώρα που στο τρίγωνο κηπούδι απέναντι, τα τραπεζάκια του Πάμπου του ταβερνιάρη είναι γεμάτα από πελάτες.
Μέσα στο σινεμά κάποιοι θεατές που ήδη πήραν από νωρίς και με το φως της ημέρας τις θέσεις τους, απολαμβάνουν τον καφέ και το κρύο νερό του, σερβιρισμένα πάνω σε ένα μικρό ειδικά φτιαγμένο τραπεζάκι, ενώ το φρεσκοραντισμένο δάπεδο του σινεμά και οι ποτισμένες περικυκλάδες, μαζί και ο μεγάλος κήπος μπροστά από την οθόνη, τους προσφέρουν την απίστευτη μυρωδιά του βρεγμένου χώματος και την φυσική δροσιά του δειλινού που σουρουπώνει φεύγοντας κι' αυτό σιγά σιγά. Σε λίγο ανάβουν τα φώτα ενώ απο τα μεγάφωνα της οθόνης ακούγονται κάποια καινούργια λαικά του Χιώτη και της Μαίρη Λίντα ή του Μπιθικώτση από μικρούς δίσκους των 45 στροφών που έπεφταν στο πικάπ ένας ένας με τη σειρά. Ο μακαρίτης ο Κυριάκος ο "Πυλός" δεν προλαμβαίνει να πουλά ζεστά φιστίκια και χαλεπιανά γεμίζοντας τους χάρτινους καούκους, ενώ οι τελευταίοι πελάτες τώρα βιάζονται να καθίσουν αφού έσβησαν τα φώτα για να αρχίσει το πρόγραμμα.
Πρώτα προβάλλονται ως είθισται οι διαφημίσεις από την Pearl & Dean όπως τσιγάρα 555, αναψυκτικά coca cola, pepsi, κεαν, ηλεκτρικές σκούπες hoover και άλλες. Ακολουθούν τα επίκαιρα (ζουρνάλ) που παρουσιάζουν εν συντομία τις πιο σημαντικές παγκόσμιες πολιτικές, επιστημονικές, πολιτιστικές και αθλητικές εξελίξεις των προηγούμενων μηνών ενώ στη συνέχεια κάποια τρέιλερ απο μελλοντικές ταινίες, ενα μικρό διάλειμμα για αλλαγή της μπομπίνας και επιτέλους η ταινία.
45 περίπου λεπτά μετά σε κάποια σκηνή αγωνίας, μια αναπάντεχη διακοπή, είναι το ολιγόλεπτο διάλειμμα όπως αναγγέλλει η επιγραφή στην οθόνη. Δέκα λεπτά μέχρι ν' αλλάξει την μεγάλη μπομπίνα με την ταινία του 2ου μέρους ο οπερατέρ.
Ο κόσμος συνωστίζεται στο μπουφέ για να πάρει κάτι της προτίμησης του ενώ ο μάστρε Δήμος γυρίζοντας τους διαδρόμους σερβίρει τον κόσμο παγωμένα αναψυκτικά της μπουκάλας απο το βαρυγεμάτο μεταλλικό "κασετούδι" του που κρέμεται απ' το σβέρκο του και που κορδωτός και σφιγμένος μόλις το αντέχει και καταφέρνει να το περιφέρει παντού. Κεοβίτα, γκαζόζα, πλατρό, μανταρινάδα, βυσσινάδα. Στη καμπίνα του οπερατέρ ο Νίκος ο "Καρνάκ", έμπειρος τιτλέρ, τώρα ρίχνει τους ελληνικούς υπότιτλους στην ινδική ταινία που προβάλλεται με μεγάλη επιτυχία μιας και είναι πολύ αγαπητό αυτό το είδος ταινιών. "Γη Ποτισμένη με Ιδρώτα", "Μαγκάλα", "Το λουλούδι του Κασμίρ", "Ο γιος των Ινδιών" είανι κάποιες από αυτές. Ονόματα Ινδών ηθοποιών όπως της θρυλικής Ναρκίς και του Ρατζ Καπούρ ήσαν ιδιαίτερα δημοφιλή.
Η Ουρανία με τον κατάξανθο κότσο της κάθεται πάντα στην ίδια ακριβή θέση των 5 σελινιών και φωνάζει δυνατά σχεδόν υστερικά σπάζοντας την ησυχία του τοπίου και εμψυχώνοντας το "παιδί" είτε αυτό ήταν ο πονεμένος Νίκος Ξανθόπουλος, ή ο σκληρός Γιώργος Φούντας, ο θρυλικός Ζορρό ή κάποιος ρωμαλέος Μασίστας, είτε ο ατρόμητος Ταρζάν, για να νικήσει τους "κακούς", ταυτόχρονα ψυχαγωγώντας βέβαια τους υπόλοιπους υεατές με τον αθώο παρανοησμό της. Κάποιες άλλες φορές ολόκληρο το σινεμά 1500 θεατών σείεται κυριολεκτικά από τα ξέφρενα γέλια που ακούγονται και σ' ολόκληρη την έξω περιοχή τα οποία βέβαια προκλήθηκαν από τις ζαβολιές, τις ατάκες, τις νευρικές κινήσεις και τα κωμικά ευρήματα του μοναδικού Θανάση Βέγγου που σαν τρελός πράκτορας ΘΟΥ ΒΟΥ ξετρέλαινε το σινεφίλ κοινό.
Έξω απο το ΡΙΟ, ο δρόμος τώρα γέμισε ασφυκτικά από τον κόσμο που περιμένει υπομονετικά την δεύτερη παράσταση. Η μεγάλη, συρόμενη, πακλαβωτή καγκελόπορτα της εισόδου τώρα είναι κλειστή με την σήμανση από κεφαλαία κόκκινα γράμματα ΕΙΝΑΙ ΓΕΜΑΤΟΝ να κρεμάται προς θέαση των πάντων ενώ τα πολύχρωμα παλιά λεωφορεία εξακολουθούν να φέρνουν κόσμο από τα γύρω χωριά όπως, Κολόσσι, Ερήμη, Πύργο, Παρεκλησιά ως επίσης και από πολλά άλλα.
Κάθε τόσο γίνεται και μια παρουσίαση ενός μεγάλου έλληνα ηθοποιού. Γιάννης Φέρτης, Ξένια Καλογεροπούλου, Μίρκα Καλαντζοπούλου, Βύρων Πάλλης, Αφροδίτη Γρηγοριάδου, Τάσος Γιαννόπουλος, Λίζα Αλεξίου, Δώρα Σιτσάνη, Νίκος Δαδινόπουλος και πολλοί άλλοι αποθεώνονται εδώ στο ΡΙΟ της Λεμεσού, ενώ όταν μερικοί πιο γενναίοι απο αυτούς αποφασίζουν να περπατήσουν στους πέριξ δρόμους, τυγχάνουν θερμής υποδοχής από τον ενθουσιώδη κόσμο που τους καλωσορίζει έτσι θερμά, κυπριακά πχ. - καλωσόρισες στη Κύπρο κουμπάρε "Λαμπίρη"- που ήταν το όνομα του Πάλλη σαν ήρωα ντετέκτιβ της ραδιοφωνικής εκπομπής με ρεκόρ ακροαματικότητας "Το σπίτι των ανέμων". Η δε εξασφάλιση μιας χειραψίας ήταν όλα τα λεφτά.
Από την άλλη οι γείτονες κάθονται στα πεζοδρόμια ζώντας κι' αυτοί το δικό τους μεγαλειώδες έργο έξω από το σινεμά. Η κυρία Μαρούλλα στην Βραγαδίνου το στενό δρομάκι προς την Α' Αστική σχολή κάθεται στο μικρό σκαμνάκι της πάντα με ένα βραχιόλι από γιασεμιά περασμένα σε κλωστή και κάνα-δύο μοσχομύριστα φούλια στο πέτο και στο χέρι, ενώ ο κύριος Νικόλας ο "Μπλάκκης" κάθε βράδυ να κάθεται αγέρωχος έξω από το σπίτι του επί της Γλάδστωνος, χωρίς πουκάμισο και με το εσωτερικό φανελάκι για δροσιά και να τσιμπά τους συνοδευτικούς μεζέδες του απολαμβάνοντας αργά και σταθερά το αγαπημένο του VO43. Ο ένας γείτονας να συνομιλεί με τον άλλο και τα πεζοδρόμια να ζωντανεύουν και αυτά προσφέροντας τη δική τους αισθητική στην πολυσύνθετη και μοναδική εικόνα του τοπίου που κανένας ζωγράφος δεν θα μπορούσε να αποτυπώσει και αποδώσει πιστά με όσα χρώματα και εάν έχει στην παλέτα του. Την ίδια ώρα κάποιοι προνομιούχοι απολαμβάνουν το πραγματικό όνειρο λαθραία και μάλιστα αφ'υψηλού αφού παρακολουθούν την ταινία από τα γύρω μπαλκόνια των δύο ημίψηλων πολυκατοικιών της περιοχής, ενώ μερικοί πιο ριψοκίνδυνοι και θαρραλέοι ατενίζουν την μισή οθόνη σκαρφαλωμένοι στα ψηλά πεύκα που βρίσκονται βόρεια του σινεμά. Όλοι κέρδιζαν κάτι, όλοι είχαν να πουν κάτι, όλοι έμοιζαν ικανοποιημένοι και ευτυχισμένοι παρόλα τα προσωπικά τους καθημερινά ζητήματα.
Όλα ήσαν ονειρικά και μαγικά τόσο μέσα όσο και έξω από το σινεμά ΡΙΟ, το μακροβιότερο σινεμά σε λειτουργία σε ολόκληρη την Κύπρο.