Ζήτημα δημοκρατίας για την διακυβέρνηση του Μπόρις Τζόνσον θέτουν οι Financial Times με φόντο τους χειρισμούς ενόψει του Brexit.
Σύμφωνα με τον αρθρογράφο της σελίδας Gideon Rachman, ο κίνδυνος να προστεθεί ο Βρετανός Πρωθυπουργός στην λίστα με αυταρχικούς, συγκεντρωτικούς ηγέτες όπως οι Ντ. Τραμπ, Γ. Μπολσονάρο, Ρ. Ντουτέρτε, Ρ. Τ. Ερντογάν, Ν. Μόντι, Β. Ορμπαν, δεν είναι μικρός. Κι αυτό, παρά το γεγονός ότι το προφίλ που έχτισε επί πολλά χρόνια ο Τζόνσον ήταν αυτό του «καλού παιδιού», του καταδεκτικού, του καλοδιαβασμένου και του φύσει και θέσει φιλελεύθερου.
Τι κοινό έχει λοιπόν με τους υπόλοιπους, αναρωτιέται ο αρθρογράφος.
«Αρκετά, όπως προκύπτει. Τα τελευταία χρόνια “δικτάτορες” πολιτικοί έχουν ευδοκιμήσει σε όλο τον κόσμο. Δεν περιορίζονται πλέον σε απολυταρχικά κράτη όπως η Κίνα και η Ρωσία. Όπως φάνηκε με τους Τραμπ, Μπολσονάρο και Ορμπαν, ακόμα και δημοκρατίες μπορούν να εκλέξουν ηγέτες με προσωπικότητα και θέληση να ποδοπατήσουν πολιτικούς και νομικούς κανόνες», αναφέρει.
Τα βασικά συστατικά της στρατηγικής του, αναφέρει, δηλώνουν την πρόθεση να κάμψουν ή να παραβούν το νόμο, να απολύσουν δημόσια στελέχη αν δεν δείξουν πίστη και να ευχαριστήσουν τους οπαδούς με «πολιτικά λανθασμένα» σχόλια για τη φυλή ή το φύλο.
«Πολλοί στην βρετανική ελίτ παραμένουν προσκολλημένοι στην πίστη ότι αυτές οι τακτικές ίσως δουλεύουν στη Βραζιλία, την Ουγγαρία ή ακόμα και στις ΗΠΑ, αλλά «δεν μπορούν να συμβούν εδώ». Γράφοντας στην Daily Mail, μια εφημερίδα υπέρμαχο του Brexit και του Μπόρις Τζόνσον, ο Στ. Γκλόβερ, ένας αρθρογράφος, υποστήριξε την περασμένη εβδομάδα ότι ο Τζόνσον ίσως έχει ξεχάσει ότι ο βρετανικός λαός αποφεύγει τους ηγέτες που εκδηλώνουν σκληρότητα και ωμότητα», σημειώνει.
Όπως αναφέρουν οι Financial Times, έρευνα για λογαριασμό του Hansard Society φανερώνει ότι τουλάχιστον το 54% των πολιτών συμφωνεί με την θέση ότι το Ηνωμένο Βασίλειο χρειάζεται ένα ισχυρό ηγέτη πρόθυμο να παραβεί τους κανόνες, με μόλις το 33% να εκφράζει διαφωνία.
Εξάλλου, η απόφαση του Τζόνσον να θέσει εκτός κόμματος 21 βουλευτές επειδή αντιτίθενται στους σχεδιασμούς για του Brexit, δηλώνει μακράν από τις «διδακτορικές συμπεριφορές», με την πίστη στον ηγέτη να αποτελεί βασικό κορμό της ιδιοσυγκρασίας.
Αντί να πειθαρχήσει με την Βουλή των Κοινοτήτων, ο Βρετανός Πρωθυπουργός φαίνεται προετοιμασμένος να παραβεί τη νομοθεσία και να ζητήσει παράταση της παραμονής της χώρας του στην Ευρωπαϊκή Ένωση, ενώ μόλις καταφέρει να επιβάλει πρόωρες εκλογές, σχεδιάζει καμπάνια για την προβολή του ως ο «υπερασπιστής του λαού ενάντια στο κοινοβούλιο».