Μεγάλο πονοκέφαλο αποτελεί η έλλειψη πίστης των επενδυτών προς το πρόσωπο της Κριστίν Λαγκάρντ για τη νέα Διοικήτρια της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας, καθώς οι διαχειριστές κεφαλαίων αναμένουν κινήσεις για την επαναφορά του πληθωρισμού κοντά στον στόχο του 2%.
Τα ζητήματα που έχει να αντιμετωπίσει είναι πολλά. Η πρώτη της απόφαση για τον διορισμό νέου Διοικητικού Συμβουλίου, ακολουθείται από τις όλο και αυξανόμενες πιέσεις προς τις εθνικές κυβερνήσεις προκειμένου αυτές να αυξήσουν τις δαπάνες και να θέσουν τα περιβαλλοντικά ζητήματα στο κέντρο της πολιτικής τους.
Παρά τα σκληρά επιτόκια και το ανανεωμένο πρόγραμμα αγοράς περιουσιακών στοιχείωνμ οι προσδοκίες για τον πληθωρισμό εντός της ζώνης του ευρώ αγγίζουν τα ιστορικά χαμηλά, την ώρα που οι επενδυτές εκτιμούν ότι ο ετήσιος πληθωρισμός θα είναι χαμηλότερος από 1,2% το δεύτερο εξάμηνο για την επόμενη δεκαετία.
Ο φόβος για υπερβολικά χαμηλό πληθωρισμό και μάλιστα μακροπρόθεσμα είναι επίσης ορατός στις αγορές ομολόγων. Το μεγάλο χρέος στην ευρωζώνη υπό μορφή χρηματοοικονομικών προϊόντων, συμπεριλαμβανομένων σχεδόν όλων των γερμανικών, διαπραγματεύονται εξαιρετικά χαμηλές αποδόσεις.
Αξίζει να σημειωθεί ότι οι διαχειριστές κεφαλαίων πίστευαν πως η ΕΚΤ θα πλησιάσει τον στόχο για τις επόμενες τρεις δεκαετίες, η αγορά γερμανικών 30ετών ομολόγων με απόδοση μόλις 0,18%, όπως είναι σήμερα, δεν θα είχε κανένα νόημα.
Αυτή η έλλειψη εμπιστοσύνης στην ικανότητα της ΕΚΤ να εκπληρώσει τον ένα και μοναδικό της πολιτικό στόχο είναι προβληματική για μια κεντρική τράπεζα που βασίστηκε στην ικανότητά της να πείσει τους επενδυτές ότι πολιτεύεται βάσει του πραγματικού επιχειρείν.
Την ίδια ώρα, οι προειδοποιήσεις του διεθνούς οίκου αξιολόγησης Fitch, ο οποίος έκανε λόγο για ενδεχόμενη «Ιαπωνοποίηση» της ευρωζώνης, δεν φαίνεται να έχουν συγκινήσει τα κέντρα λήψης αποφάσεων.
Μέχρι στιγμής, η Κριστίν Λαγκάρντ δεν έχει δείξει κανένα σημάδι υπαναχώρησης από τον στόχο, ενώ έχει επανειλημμένως προειδοποιήσει τις κυβερνήσεις –και κυρίως την Γερμανία- ότι πρέπει να χρησιμοποιήσουν τα μεγάλα δημοσιονομικά τους πλεονάσματα για να τονώσουν την οικονομία, κάτι που από αρκετούς έχει εκληφθεί σιωπηρά ως μια προσπάθεια νέας δημοσιονομικής χαλάρωσης.
Παρόμοια ανάγνωση γίνεται και για την επιμονή της στους στόχους για το περιβάλλον
«Ίσως αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο μιλάει τόσο πολύ για την κλιματική αλλαγή. Η αποταμίευση του κόσμου μοιάζει πιθανότατα πιο εύκολη από την επίτευξη του στόχου για τον πληθωρισμό», αναφέρει στους Financial Times διεθνής διαχειριστής αμοιβαίων κεφαλαίων.