Οι τελευταίοι τρεις επικεφαλής του Εurogroup κλήθηκαν να αντιμετωπίσουν μεγάλες κρίσεις και ακόμη μεγαλύτερες διαφωνίες και συγκρούσεις μεταξύ των κρατών- μελών. Ο Ζαν Κλοντ Γιούνκερ, ο Γερούν Ντάισλεμπλουμ και ο Μάριο Σεντένο, έπρεπε πρωτίστως να χτίσουν γέφυρες, να πετύχουν συγκλίσεις, να αποκρούσουν τον εντεινόμενο ευρωσκεπτικισμό και τελικά να παράξουν λύσεις- με τον πρώτο, χάρη και στην ισχυρή προσωπικότητά του, να πιστώνεται ότι πέτυχε περισσότερα σε αυτό το πεδίο.
Σήμερα οι 19 της οικογένειας του ευρώ καλούνται να επιλέξουν τον νέο τους επικεφαλής στο πεδίο των Οικονομικών σε ακόμη μία περίοδο καμπής για την ένωση, που απέναντι στην πιο φονική πανδημία από το 1918 και τη χειρότερη ύφεση από τη δεκαετία του 1930 εξακολουθεί να παλεύει να κλείσει τις ρωγμές της. Και θα πρέπει να το κάνει άμεσα, αφού όπως προειδοποίησε και η καγκελάριος Μέρκελ «δεν έχουμε την πολυτέλεια να σπαταλήσουμε άλλο χρόνο». Η συμφωνία για το Ταμείο Ανάκαμψης επιβάλλεται να έρθει άμεσα και (παρόλο που οπωσδήποτε θα είναι προϊόν συμβιβασμού) για να έχει νόημα, για να φέρει αποτέλεσμα, θα πρέπει να είναι αρκετά τολμηρή.
Η Κομισιόν προτείνει ένα «άλμα» στην κατεύθυνση της δημοσιονομικής ένωσης. Ο Μάριο Σεντένο δεν πέτυχε να γεφυρώσει τις διαφορές και πέταξε το μπαλάκι στους ηγέτες. Το επέστρεψαν με συνοπτικές διαδικασίες στο Eurogroup. Oι ελπίδες για λύση στη Σύνοδο Κορυφής της 18ης Ιουλίου είναι ελάχιστες, θα πρέπει οι διαπραγματεύσεις σε επίπεδο υπουργών Οικονομικών να συνεχιστούν. Θα πρέπει «να παίξει μπάλα» ο/η νέα πρόεδρος του άτυπου Συμβουλίου με τον καθοριστικό ρόλο. Τη θέση διεκδικούν η Νάντια Καλβίνο της Ισπανίας, μία μετριοπαθής, κεντρώα φωνή στην κυβέρνηση Σάντσεθ, ο κεντροδεξιός Πασκάλ Ντόναχιου της Ιρλανδίας, που πιστώνεται τη συνετή καθοδήγηση της ιρλανικής οικονομίας από το 2017 και ο διπλωμάτης καριέρας Πιερ Γκραμένια από το Λουξεμβούργο, ο οποίος είχε διεκδικήσει και απέναντι στον Σεντένο την προεδρία.
Οι πληροφορίες θέλουν τους δύο πρώτους υποψηφίους να συγκεντρώνουν τις υψηλότερες πιθανότητες, με την Καλβίνο να έχει ίσως ελαφρύ προβάδισμα καθώς έχει εξασφαλίσει την στήριξη όχι μόνο χωρών του Νότου, όπως η Ιταλία, αλλά και της Γερμανίας. Αν κερδίσει τη μάχη θα είναι η πρώτη γυναίκα επικεφαλής ενός ανδροκρατούμενου θεσμού. Θα είναι επίσης η τρίτη γυναίικα σε κορυφαία θέση της Ε.Ε., δίπλα στην πρόεδρο της Ευρωπαϊκής Επιτροπής, Ούρσουλα φον ντερ Λάιεν και στην πρόεδρο της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας, Κριστίν Λαγκάρντ.
Η διαχείριση κρίσιμων καταστάσεων δεν είναι βέβαια θέμα φύλου. Θα έχει όμως ενδιαφέρον να δούμε εάν παράλληλα με τα βήματα στην ίση εκπροσώπηση των δύο φύλων σε θέσεις ισχύος, θα γίνουν και τα αναγκαία βήματα για μία πραγματική οικονομική ένωση. Να δούμε εάν τρεις κυρίες θα δείξουν τον δρόμο της ενότητας στην ευρωπαϊκή οικογένεια.
Πηγή: naftemporiki.gr