- Η παγκόσμια έρευνα της EY για το μέλλον της τριτοβάθμιας εκπαίδευσης, δημοσιεύθηκε στο πλαίσιο της Παγκόσμιας Ημέρας Εκπαίδευσης
- Η ανώτατη εκπαίδευση στις προηγμένες οικονομίες έχει, πιθανότατα, αγγίξει το «ταβάνι» της και βρίσκεται σε σημείο καμπής
- Η αναταραχή που έχει προκληθεί από την εξ αποστάσεως εκπαίδευση, μπορεί να είναι μόνο η «κορυφή του παγόβουνου» των προκλήσεων που έρχονται
- Για να επιβιώσουν τα πανεπιστήμια, απαιτείται μια ευέλικτη προσέγγιση για την επανεφεύρεσή τους
Η νέα παγκόσμια έκθεση της EY, Are universities of the past still the future?, υποστηρίζει ότι τα πανεπιστήμια στις προηγμένες οικονομίες αντιμετωπίζουν μια σειρά από προκλήσεις που ενδέχεται να απειλούν την ύπαρξη και λειτουργία τους, στον απόηχο της πανδημίας του COVID-19.
Με βάση αναλύσεις της EY για το μέλλον της τριτοβάθμιας εκπαίδευσης και συνεντεύξεων με ακαδημαϊκούς από τις ΗΠΑ, το Ηνωμένο Βασίλειο, την Ινδία, τη Σιγκαπούρη και την Αυστραλία, η έκθεση διαπιστώνει ότι τα πανεπιστήμια θα πρέπει γρήγορα να προσαρμοστούν σε μια νέα πραγματικότητα, η οποία διαμορφώνεται από δημογραφικές αλλαγές, γεωπολιτικές προκλήσεις, μεταβαλλόμενες απαιτήσεις στον χώρο εργασίας και τις υψηλές προσδοκίες των σπουδαστών για μια ποιοτική, ψηφιακή εκπαιδευτική εμπειρία.
Εάν τα πανεπιστήμια δεν είναι διατεθειμένα να επανεξετάσουν τον σκοπό λειτουργίας τους και τον τρόπο με τον οποίο δημιουργούν αξία, ορισμένες από τις προκλήσεις που προκύπτουν από την πανδημία του COVID-19 θα μπορούσαν σύντομα να εξελιχθούν σε απειλές προς την ίδια τους την ύπαρξη. «Είναι καιρός να αρχίσουμε να θέτουμε δύσκολα ερωτήματα, να αμφισβητήσουμε το status quo, και να εξετάσουμε τις ευκαιρίες που έχει δημιουργήσει η πανδημία, για να επαναπροσδιορίσουμε το πώς, το πού και σε ποιους παρέχεται η τριτοβάθμια εκπαίδευση», συμπεραίνει η έκθεση.
Η έκθεση, η οποία δημοσιεύτηκε την Παγκόσμια Ημέρα Εκπαίδευσης, στις 24 Ιανουαρίου, συνιστά στα πανεπιστήμια να ακολουθήσουν μια “future-back” προσέγγιση εάν θέλουν να παραμείνουν ανταγωνιστικά, εξετάζοντας πρώτα το πώς θα είναι ο κόσμος το 2030, για να κατανοήσουν πώς πέντε τολμηρά σενάρια θα μπορούσαν να απαιτήσουν τον ριζικό μετασχηματισμό των μοντέλων λειτουργίας τους, σήμερα:
1. Τι θα συνέβαινε εάν το κόστος της μάθησης μειωνόταν στο μηδέν; Η ευρεία επέκταση της ψηφιακής και εξ αποστάσεως εκπαίδευσης, επαναπροσδιορίζει ήδη ριζικά την τάξη όπως τη γνωρίζαμε. Τα πανεπιστήμια πρέπει να υιοθετήσουν ψηφιακές εκπαιδευτικές εμπειρίες, για να ενισχύσουν ό,τι τα κάνει μοναδικά και, με βάση αυτό, να επανεφεύρουν τον τρόπο που προσφέρουν τη γνώση, για να καλύψουν τις ανάγκες των αυριανών φοιτητών και των δια βίου μαθητών.
2. Τι θα συνέβαινε εάν το «ταξίδι της μάθησης» καταστεί εντελώς ευέλικτο και εξατομικευμένο; Η δύναμη μετατοπίζεται με ταχείς ρυθμούς προς τον μαθητή. Τα πανεπιστήμια πρέπει να αναγνωρίσουν αυτή τη δυναμική και να παρέχουν τις εξατομικευμένες και ευέλικτες επιλογές εκπαίδευσης που επιθυμούν οι φοιτητές.
3. Τι θα συνέβαινε εάν οι πάροχοι τριτοβάθμιας εκπαίδευσης μπορούσαν να καταστούν υπόλογοι για τα αποτελέσματά της; Τα πανεπιστήμια έχουν χάσει το μονοπώλιό τους ως προς τη διαπίστευση, καθώς καθιερώνονται οι πιστοποιήσεις δια βίου μάθησης, χωρίς πτυχίο. Τα πανεπιστήμια πρέπει να προετοιμαστούν για έναν κόσμο όπου η γεωγραφική τοποθεσία τους ή η φήμη του ονόματός τους θα είναι λιγότερο σημαντική για τους φοιτητές, σε σχέση με τη μετρήσιμη ποιότητα και την αποτελεσματικότητα της εκπαιδευτικής διαδικασίας και τον βαθμό στον οποίο βοηθά τους φοιτητές να εκπληρώσουν τις ατομικές τους φιλοδοξίες για τη σταδιοδρομία και τη ζωή τους.
4. Τι θα συνέβαινε εάν η εμπορικά εκμεταλλεύσιμη έρευνα κάλυπτε από μόνη της το κόστος της; Η έρευνα αποτελεί την πηγή ζωής των πανεπιστημίων, καθώς επηρεάζει άμεσα τη σειρά κατάταξής τους, τη δυνατότητα προσέλκυσης των πιο λαμπρών μυαλών, αλλά και τη δημιουργία αξίας για την κοινωνία. Είναι, ωστόσο, δαπανηρή και επιδοτείται σε μεγάλο βαθμό από τα έσοδα από τα δίδακτρα. Τα πανεπιστήμια θα μπορούσαν να δώσουν προτεραιότητα στην εμπορικά εκμεταλλεύσιμη έρευνα με γνώμονα τη ζήτηση, να συνεργάζονται στενότερα με τους κλάδους της οικονομίας και τις κεφαλαιαγορές, ενώ, παράλληλα, θα συνεργάζονται με τις κυβερνήσεις για εξασφάλιση καλύτερης χρηματοδότησης της μη εμπορικής, πρωτογενούς έρευνας, που, όμως, έχει εθνική ή διεθνή αξία.
5. Τι θα συνέβαινε εάν η τεχνολογία μπορούσε να λύσει την παγκόσμια αναντιστοιχία προσφοράς και ζήτησης; Η τεχνολογία βοηθά τους πολίτες των αναπτυσσόμενων χωρών να αποκτήσουν πρόσβαση στην τριτοβάθμια εκπαίδευση με νέους τρόπους, επιτρέποντας στα πανεπιστήμια να επεκτείνουν εκθετικά την εμβέλεια δράσης τους. Τα πανεπιστήμια του «δυτικού κόσμου» που αναζητούν νέες αγορές για να επεκταθούν, έχουν μια τεράστια ευκαιρία να συνεργαστούν με παρόχους στις αναπτυσσόμενες αγορές, για να ανταποκριθούν στην μεγάλη ζήτηση για υψηλής ποιότητας εκπαίδευση, χρησιμοποιώντας την τεχνολογία για να την προσφέρουν σε κλίμακα και με προσιτές τιμές.
Η Catherine Friday, η Eπικεφαλής για την Παιδεία της EY παγκοσμίως, λέει:
«Η πανδημία COVID-19 αποκάλυψε την απόσταση που καλούνται να διανύσουν τα πανεπιστήμια για να βρουν τη θέση τους στην εκπαίδευση του μέλλοντος, καθώς και την υπερβολική τους εξάρτηση από τη επιτόπια μάθηση στο campus και τους φοιτητές του εξωτερικού, καθώς συρρικνώνονται οι εγχώριες αγορές για προπτυχιακά προγράμματα. Δεν υπάρχει περίπτωση επιστροφής στην πρότερη κατάσταση, καθώς η τεχνολογία θα συνεχίσει να αλλάζει το περιβάλλον στον τομέα της τριτοβάθμιας εκπαίδευσης. Καθώς γιορτάζουμε τη Διεθνή Ημέρα Εκπαίδευσης, τα πανεπιστήμια πρέπει να αρχίσουν να σκέφτονται και να σχεδιάζουν τώρα πώς θα αντιμετωπίσουν την ανάγκη για αναδιαμόρφωση για να ενταχθούν στο τοπίο της ανώτερης και δια βίου μάθησης του μέλλοντος».
Σχολιάζοντας τα συμπεράσματα της έρευνας, ο Αλέξανδρος Περικλέους, Associate Partner, Υπηρεσίες Στρατηγικής και Συναλλαγών της EY Κύπρου, δήλωσε: «Η πανδημία του COVID-19 επιβεβαίωσε τον ρόλο που μπορεί να παίξει η τεχνολογία στην αξιοποίηση νέων ευκαιριών για την τριτοβάθμια εκπαίδευση, σε μια κρίσιμη στιγμή που οι οικονομίες μας βασίζονται ολοένα και περισσότερο στη γνώση. Πρέπει να αναλογιστούμε πώς τα ακαδημαϊκά ιδρύματα θα αντιμετωπίσουν τις ανάγκες και τις προσδοκίες των φοιτητών τις επόμενες δεκαετίες και θα παρέχουν οικονομικά προσιτή, υψηλής ποιότητας εκπαίδευση σε ευρύτερα κοινά. Για την Κύπρο, αυτή είναι μια κρίσιμη συζήτηση, καθώς ο αναπτυσσόμενος τομέας της τριτοβάθμιας εκπαίδευσης επιδιώκει να καθιερωθεί ως παγκόσμιος κόμβος γνώσης και να επεκτείνει την εμβέλειά του».