ΤΟΥ ΘΕΟΔΩΡΟΥ ΚΑΥΚΑΡΙΔΗ
Γερμανός αθλητής και ποδοσφαιριστής ίσον πειθαρχία, αυτοσυγκράτηση, υπομονή, επιμονή. Κλισέ, αλλά πραγματικότητα επί το πλείστον. Βέβαια υπάρχουν και οι εξαιρέσεις. Άγριες όμως. Ο Μπράιτνερ, ο Μπάσλερ, ο Έφενμπεργκ, ο Χάραλντ Σούμαχερ. Τύποι εκρηκτικοί, τσαντίλες, που σε πολλές περιπτώσεις προκάλεσαν με τα λόγια και τις πράξεις τους. Υπάρχει και η πλέον ειδική περίπτωση. Ο Μπερντ Σούστερ, ίσως ο πιο χαρισματικός (τεχνικά) Γερμανός παίκτης της ιστορίας. Το βιογραφικό του σε επίπεδο συλλόγων είναι αξιοζήλευτο, από τα κορυφαία όλων των εποχών. Αλλά ο χαρακτήρας του και η επιρροή της (πρώην) συζύγου του, δεν τον άφησαν να κάνει τα όσα πραγματικά μπορούσε. Να γίνει από σταρ... σούπερ σταρ, σε μία χρονική στιγμή που η υψήλιος γνώριζε τον Μαραντόνα και απολάμβανε Ζίκο, Σόκρατες, Πλατινί, Ρουμενίνγκε κ.τλ..
Πρώτο σημείο αναφοράς για τον γεννημένο στα 1959 Μπερντ Σούστερ; Είναι ο μόνος αλλοδαπός (το έκανε και ο Ισπανός Μιγκέλ Σολέρ) που αγωνίστηκε σε Μπαρτσελόνα, Ρεάλ και Ατλέτικο. Με επιτυχία. Οκτώ χρόνια στην Μπαρτσελόνα παρακαλώ, δύο στη Ρεάλ και δύο στην άλλη πλευρά της Μαδρίτης. Καλά θα πει κάποιος, τι άλλο έπρεπε να κάνει για να γίνει σούπερ σταρ; Υπάρχει εξήγηση...
Ο Μπερντ Σούστερ εμφανίστηκε στο προσκήνιο το καλοκαίρι του 1978. Στα δεκαενιά του, κάνει μία εξαιρετική χρονιά με την Κολονία στην Μπουντεσλίγκα και στο Κύπελλο Πρωταθλητριών. Πριν κλείσει καν τα 21 είναι στην αποστολή της Γερμανίας για το Euro 1980. Στον πάγκο στο πρώτο ματς με τους Τσεχοσλοβάκους. Η Γερμανία κερδίζει, αλλά κάτι δεν πάει καλά στη δημιουργία. Στον αγώνα-φωτιά με την Ολλανδία ο Σούστερ ξεκινά βασικός και κάνει μία καταπληκτική εμφάνιση.
Στο 3ο ματς του Ομίλου με την Ελλάδα ξεκουράζεται (όπως και άλλοι 7 βασικοί) λόγω τελικού. Κόντρα στο Βέλγιο ετοιμάζει το πρώτο γκολ, τελειώνει τη φάση που φέρνει το κόρνερ και το δεύτερο γκολ (2-1 τελικό). Αλλά περισσότερο μαγεύει με την ικανότητά του να κάνει παιχνίδι ως πρόγονος του σημερινού box και box μέσου. Δύο ματς σε Euro με την Εθνική, τον ανέδειξαν ως τον 2ο κορυφαίο παίκτη της Ευρώπης πίσω από τον Ρουμενίνγκε. Και σχεδόν εκεί Γερμανία γιοκ. Το γιατί σε λίγο...
H πορεία του «Ξανθού Άγγελου» εκτός γερμανικών συνόρων
Ο Σούστερ αρχίζει την πορεία του εκτός συνόρων. Η Μπαρτσελόνα βγάζει από το ταμείο κάτι παραπάνω από 1,5 εκατομμύριο δολάρια και αγοράζει τον «Ξανθό Άγγελο» από την Κολονία. Σε μία φάση που η Ρεάλ είναι θηρίο και η ομάδα της Βαρκελώνης ψάχνεται. Η Μπαρτσελόνα παίρνει δύο κύπελλα (81,83), ενδιάμεσα κερδίζει και το Κύπελλο Κυπελλούχων. Αλλά το πρωτάθλημα δεν έρχεται. Ούτε και όταν στην ομάδα φτάνει ο Ντιέγκο Μαραντόνα. O Σούστερ κατεβαίνει ένα σκαλί στην ιεραρχία των σταρ. Παρόλο που μετά τον θάνατο του Ντιέγκο, είχε δηλώσει πως τα πήγαινε άψογα με τον Μαραντόνα, είχαν κάποια στιγμή την κόντρα τους.
Όταν στα 1983 η Μπαρτσελόνα προσέλαβε προπονητή τον Λούις Σέζαρ Μενότι, ο Σούστερ σύντομα ξέσπασε. «Ο Μενότι ήρθε και έφερε μία ντουζίνα Αργεντινούς. Μασέρ, γιατρό, φυσιοθεραπευτή... Όλοι για να φροντίζουν τον Μαραντόνα που δεν αντέχει να αγωνίζεται πάνω από 30 λεπτά. Δεν αντέχω αυτή τη μαφία από την Αργεντινή». Δεν ήταν η πρώτη φορά που ο Σούστερ τα έβαζε με τον προπονητή του. Όταν προηγουμένως ο συμπατριώτης Ούντο Λάτεκ ... τόλμησε να τον κάνει αλλαγή ο Σούστερ ξέσπασε. «Το μόνο σωστό πράγμα που κάνει ο Λάτεκ είναι να μιλά γερμανικά. Διαλέξτε ή εγώ ή αυτός». Σωστά μαντέψατε, ο Λάτεκ απολύθηκε. Στα 1984 μετά από δύο χρόνια ο Μαραντόνα φεύγει. Ο Σούστερ πιάνει το μήνυμα, ξαναγίνεται ο ηγέτης και η Μπαρτσελόνα με τον Τέρι Βέναμπλς στον πάγκο κατακτά το πρωτάθλημα στα 1985. Ο Σούστερ θα μείνει άλλα τρία χρόνια στο «Καμπ Νου». Επεισοδιακά. Στον τελικό του Κυπέλλου Πρωταθλητριών 1986 γίνεται αλλαγή. Τα βροντά και φεύγει από το γήπεδο. Δηλώνει ότι δεν θα ξαναπαίξει γι’ αυτόν τον ξινισμένο Άγγλο προπονητή (Τέρι Βέναμπλς). Η Μπαρτσελόνα αντιδρά. Σε όλη τη σεζόν 86-87 ο Σούστερ προπονείται μόνος και οι δύο πλευρές μπαίνουν σε δικαστιική διαμάχη. Ο πρόεδρος Νιούνιες φτάνει σε σημείο να καταθέσει έγγραφα με γνωματεύσεις ψυχιάτρων που έλεγαν πως ο Σούστερ αδυνατεί να συγκρατήσει τα νεύρα του. Η κοινή γνώμη είναι εναντίον του Γερμανού, αλλά ένας απρόσμενος σύμμαχος έρχεται στο προσκήνιο: «Ο Σούστερ δεν είναι τρελός. Το έζησα και εγώ. Η διοίκηση της Μπαρτσελόνα και ο Νούνιες συμπεριφέρονται στους παίκτες σαν κουρέλια». Τα ΜΜΕ αρχίζουν να αλλάζουν γραμμή, οι οπαδοί της Μπαρτσελόνα απαιτούν την επιστροφή Σούστερ. Ο Βέναμπλς απολύεται. Ο «δαίμονας» με το «Αγγελικό Πρόσωπο» κάνει μεγάλα ματς τη χρονιά ’87-’88. Αλλά η πρόταση για ανανέωση συμβολαίου αργεί και ο Σούστερ δεν περιμένει.
Οπότε, σκάει η βόμβα. Ρεάλ!!! Περιττό να σας πούμε τι σήμαινε αυτή η μετακίνηση. Χαμός. Η διετία του Σούστερ είναι άκρως επιτυχημένη με δύο πρωταθλήματα και γενικώς (και παραδόξως) χωρίς σημαντικά ζητήματα. Στα 1990 όμως οι Μαδριλένοι τον θεωρούν... ηλικιωμένο και δεν του κάνουν πρόταση ανανέωσης. Ο Σούστερ αποφασίζει κόντρα σε κάθε λογική να πάει στην Ατλέτικο. Που δεν είχε τη σύγχρονη ισχύ της. «Πριν φύγω από εδώ θα υπενθυμίσω σίγουρα ποιος είναι ο Σούστερ» δηλώνει. Η άνοδος της Ατλέτικο είναι εμφανής και ο Σούστερ κρατά την υπόσχεσή του έστω και στον τελευταίο του αγώνα. Τελικός του 1992, Ατλέτικο-Ρεάλ (2-0) και ανοίγει το σκορ με ένα φάουλ.
Πριν το κλείσουμε με Ισπανία μεριά, ας δούμε και δύο ενδεικτικά περιστατικά. Στα 1981 έγινε η περίφημη απαγωγή του σέντερ φορ της Μπαρτσελόνα Κίνι. Όταν οι δύο δράστες συνελήφθησαν (γενικά συμπεριφέρθηκαν καλά στον Κίνι), αποκάλυψαν ότι σχεδίαζαν να απαγάγουν τον Σούστερ. Αλλά μετάνιωσαν γιατί θα ήταν ένας μεγάλος μπελάς. Λίγα χρόνια αργότερα οι Ισπανοί ποδοσφαιριστές αποφάσισαν να απεργήσουν ζητώντας καλύτερες απολαβές και ασφάλιση. Όλοι οι ξένοι τους στήριξαν, πλην ενός: «Οι Ισπανοί παίκτες λατρεύουν το θέατρο και ετοιμάζονται για μία κωμωδία. Εγώ δεν πρόκειται να απεργήσω».
Στα 33, το 1992, ο Σούστερ επιστρέφει Γερμανία και στη Λεβερκούζεν. Τρία γεμάτα χρόνια. Παίζει και μερικά ματς στο Μεξικό και τέλος καριέρας στα 37 του. Από προπονητικής άποψης, η φοβερή χρονιά στη Ρεάλ (2007-08) ήταν ένα σημάδι για μεγάλα πράγματα. Αλλά.. έμεινε ως σημάδι.
Γερμανία και... η κυρία Γκάμπι
Γιατί όμως στεκόμαστε τόσο πολύ σε ένα... χαλασμένο γρανάζι που δεν επέτρεψε στον Σούστερ να γίνει σούπερ σταρ. Είμαστε στη δεκαετία του ’80. Οι ευρωπαϊκοί αγώνες είναι λιγοστοί (με εννέα έπαιρνες το Πρωταθλητριών). Τα τηλεοπτικά ματς λίγα, ακόμη και στα μεγάλα πρωταθλήματα. Ουσιαστικά το καλοκαιρινό ραντεβού κάθε δύο χρόνια, στο Μουντιάλ και το Euro (το πρώτο με 8 ομάδες και τελική φάση Ομίλων έγινε το 1980) ήταν η παράσταση σε τεράστιο κοινό.
«Το ντόπινγκ μου πριν τους αγώνες με Ολλανδία και Βέλγιο ήταν η Γκάμπι. Έπαιξα καλά γιατί την είδα πριν τους αγώνες», δήλωσε ο Σούστερ μετά το Euro80, όπου έκανε παπάδες. Η Γκάμπι μπήκε στη ζωή του στα 1979. Πρώην μοντέλο, φίρμα στη Γερμανία και κατά πολύ μεγαλύτερη (7 χρόνια) από τον μόλις 20 χρονών Μπερντ. Μπήκε στη ζωή του, παντρεύτηκαν άμεσα, άρχισαν την τεκνοποίηση (4 παιδιά). Η Frau Schuster, ανέλαβε τα ηνία στο σπίτι, αλλά και τον ρόλο του μάνατζερ. Ήταν αυτή που έχτισε τον ποδοσφαιρικό και όχι μόνο ναρκισισμό του Σούστερ.
Από το καλοκαίρι του 1980, βασικά Εθνική Γερμανίας γιοκ. Με πολλά απίστευτα περιστατικά. Στα 1981, η Γερμανία θα έδινε φιλικό με τη Βραζιλία, αλλά η Μπαρτσελόνα είχε αγώνα κυπέλλου και δεν έδωσε άδεια στον Σούστερ να ενσωματωθεί με την Εθνική. Ο Σούστερ την κοπάνισε και τσουπ εμφανίζεται στο ξενοδοχείο της Εθνικής. Η Μπαρτσελόνα κατάπιε το περιστατικό, η γερμανική Ομοσπονδία όχι. Κατσάδα και αιχμές για τον ρόλο της συζύγου του. Οι ήδη τεταμένες σχέσεις του Σούστερ με τον τεχνικό της Εθνικής Γιουπ Ντέρβαλ έφεραν την πρώτη ρήξη. «Δεν πρόκειται να ξαναπαίξω στην Εθνική όσο είναι εκεί ο Ντέρβαλ. Έτσι και αλλιώς την ομάδα δεν την αποφασίζει αυτός, αλλά ο Μπράιτνερ, με τον οποίο παίζουμε στην ίδια θέση», είπε ο Σούστερ. Οπότε Μουντιάλ 1982 γιοκ. Η Ομοσπονδία ήταν πάντως έτοιμη να βάλει νερό στο κρασί της και αμέσως μετά το Παγκόσμιο Κύπελλο, έκανε την κίνηση συμφιλίωσης. Μάλιστα ο Ντέρβαλ απολογήθηκε και στην Γκάμπι για τις αιχμές περί κακής επιρροής στον άντρα της. Ο Σούστερ επιστρέφει στα προκριματικά του Euro 1984, αλλά δεν θα παίξει ούτε στην τελική φάση, ούτε σε οποιαδήποτε άλλη διοργάνωση. Η αλήθεια είναι πως η Ομοσπονδία και κυρίως ο Φραντζ Μπεκενμπάουερ, ειδικά μετά το φιάσκο (πάτωσε το 1984 η Εθνική) και τη λαϊκή απαίτηση (παρά τον δύστροπο χαρακτήρα του ο Σούστερ ήταν εξαιρετικά δημοφιλής), έκαναν πολλές προσπάθειες. Όμως όλο και κάτι γινόταν και σκάλωνε η δουλειά. Οι αιτίες; Euro 1984, ο Σούστερ αρνείται να ταξιδέψει με την Εθνική στην Αλβανία. «Περιμένω το 2ο παιδί μου και πρέπει να μείνω κοντά στη σύζυγό μου. Η Εθνική και ο Ντέρβαλ ας περιμένουν. Έτσι και αλλιώς πρέπει να περνώ περισσότερο χρόνο με την οικογένειά μου». Η αλήθεια ότι η οικογένεια Σούστερ είχε μέρες μέχρι τα γεννητούρια, αλλά η Γκάμπι αποφάσισε και ο Μπερντ ακολούθησε.
Μουντιάλ 1986. Ο Μπεκενμπάουερ κάνει την κίνηση, η οικογένεια Σούστερ αποφασίζει πως δεν πρόκειται να αλλάξει το πρόγραμμα διακοπών. Εuro 1988, νέα προσπάθεια από τον Μπεκενμπάουερ που πάει προσωπικά στη Βαρκελώνη να συναντήσει τον Μπερντ. Η συνάντηση δεν έγινε ποτέ. Η Γκάμπι έχοντας «επισήμως» τον τίτλο του ατζέντη απαίτησε ένα εκατομμύριο μάρκα πριν ξεκινήσει καν οποιαδήποτε συζήτηση. Το 1990, έξι χρόνια μετά την τελευταία του εμφάνιση με την Εθνική ο Σούστερ, δήλωσε πως μετά από τόσα χρόνια δεν είχε καμία διάθεση επιστροφής. Και κάπως έτσι κατέγραψε μόνο 21 συμμετοχές με τη Γερμανία.
Σε πρόσφατη συνέντευξή του τον Μάρτιο, τόνισε πως μετάνιωσε για κάποιες από τις αποφάσεις του. «Ήμουν νεαρός και απερίσκεπτος. Τότε δεν είχαμε κάποιον να μας συμβουλέψει. Δεν είχαμε ατζέντη». Είχε, παρόλο που δεν το παραδέχεται, την Γκάμπι, που από την εποχή της Μπαρτσελόνα φρόντιζε και αυτή να... στολίζει δημόσια του προπονητές τού άντρα της. Ο Μπερντ χώρισε το 2008. Αν έπαιρνε κάποιες άλλες αποφάσεις, αν ήταν παρών στα μεγάλα ραντεβού με την Εθνική θα ήταν σούπερ σταρ. Το γεγονός και μόνο ότι, παρά τα καπρίτσια και τις δηλώσεις του, οι ιθύνοντες της Γερμανίας τον ήθελαν αμάν αμάν να επιστρέψει λέει τα πάντα για την αξία του. Παικταράς, αλλά και... δαίμων με το αγγελικό πρόσωπο.