Ένα άρθρο το οποίο «χαρτογραφεί» τις «απελπιστικές» προσπάθειες του Ζελένσκι να ξεριζώσει τη διαφθορά προκειμένου να επιβιώσει, φιλοξενεί η αμερικανική εφημερίδα «Τhe Hill», τα φύλλα της οποίας διανέμονται δωρεάν στους τεχνοκράτες της Ουάσινγκτον.
Το άρθρο υπογράφει ο Δρ. Stephen Blank, Senior Fellow του Foreign Policy Research Institute που ειδικεύεται στη γεωπολιτική και γεωστρατηγική ανάλυση για την πρώην Σοβιετική Ένωση, τη Ρωσίας και την περιοχή της Ευρασίας.
Επιδιώκοντας να θέσει το πλαίσιο, ο Blank αναφέρει στην εισαγωγή του πως οι ισχυρισμοί για διαφθορά μαστίζουν πλέον την πολιτική από την Ουάσιγκτον έως το Πεκίνο και την Κουάλα Λουμπούρ. Στον απόηχο των γεγονότων με τον φορητό υπολογιστή του υιού Biden, την «εκστρατεία κατά της διαφθοράς» του Xi Jinping και τα αμέτρητα άλλα σκάνδαλα, που βλέπουν κατά καιρούς το φως της δημοσιότητας, καθίσταται πλέον εμφανές πως στο επίκεντρο της συζήτησης βρίσκεται η πολιτική και όχι ο νόμος ή το δίκαιο, σημειώνει, επισημαίνοντας πως «ειδικότερα», σε καιρό πολέμου, η διαφθορά υπονομεύει ακόμη και την εθνική επιβίωση.
Τρέχει με.. χίλια ο Ζελένσκι
Κανείς δεν είναι πιο απελπισμένος για το θέμα αυτό από τον πρόεδρο της Ουκρανίας Βολοντίμιρ Ζελένσκι, τονίζεται στο άρθρο, «διότι το Κίεβο πρέπει να ξεριζώσει τη διαφθορά αν θέλει να επιβιώσει».
Οι μεταρρυθμίσεις έχουν επιταχυνθεί τον τελευταίο χρόνο, τα όργανα καταπολέμησης της διαφθοράς έχουν αποκτήσει εξουσίες που δεν είχαν ποτέ πριν και οι συλλήψεις κρατικών αξιωματούχων που σχετίζονται με τη διαφθορά έχουν γίνει μέρος της καθημερινότητας.
Όταν ο επικεφαλής της ουκρανικής στρατιωτικής κινητοποίησης, ο Yevhen Borisov, συνελήφθη πρόσφατα για δωροδοκία, η συζήτηση μετατοπίστηκε στις επιπτώσεις στο μέτωπο. Ο Ζελένσκι απέλυσε επίσης -και εξουσιοδότησε τις διωκτικές αρχές να καταδιώξουν- πρώην μέλη του δικού του υπουργικού συμβουλίου, αναπληρωτές υπουργούς Άμυνας και άλλους ανώτερους αξιωματούχους για διαφθορά ή ανικανότητα.
Όταν συνελήφθησαν αρκετοί υψηλόβαθμοι δικαστές του Ανώτατου Δικαστηρίου της Ουκρανίας για διαφθορά, τα ερωτήματα επικεντρώθηκαν στους διορισμούς τους και όχι μόνο στο τι είχαν κάνει. Πολλά από αυτά τα μέτρα προέκυψαν επειδή οι ΗΠΑ και η Ευρωπαϊκή Ένωση, οι στρατηγικοί εταίροι της Ουκρανίας, απαιτούν καθαρότερη κυβέρνηση, για.. «καλούς λόγους».
Διαφθορά = Εσχάτη προδοσία
Πράγματι, ο Ζελένσκι ζητά τώρα από το Κοινοβούλιο να εξομοιωθεί σε νομοθετικό επίπεδο η διαφθορά με την εσχάτη προδοσία, για όσο θα διαρκέσει ο πόλεμος, καθιστώντας την πλέον ως έγκλημα εσχάτης προδοσίας.
Ωστόσο, παρά τις «υψηλού προφίλ» απολύσεις, η διαφθορά στην Ουκρανία εξακολουθεί να πλήττει το στρατιωτικό μέτωπο σε ό,τι αφορά τις προμήθειες και άλλα διάφορα logistics. «Μόνο ο χρόνος και η διεξοδική ερευνητική και δικαστική εργασία θα επιλύσουν αυτά τα ζητήματα», εκτιμά ο αρθρογράφος.
Η διαφθορά εξηγεί επίσης ένα μεγάλο μέρος των «ντροπιαστικών» επιδόσεων της Ρωσίας στον πόλεμο μέχρι σήμερα. Στα παραδείγματα περιλαμβάνονται η αχανής έπαυλη του Ρώσου Υπουργού Άμυνας, Sergei Shoigu’s, οι εξ ολοκλήρου χαλκευμένες στρατιωτικές συμβάσεις και οι συχνά κλεμμένες στρατιωτικές προμήθειες. Ο προκάτοχος του Shoigu, Anatoly Serdyukov, διώχθηκε για υπεξαίρεση και η ερωμένη του, που έφερε βαθμό στρατηγού δύο αστέρων, συνελήφθη με εκατομμύρια δολάρια σε μετρητά και διαμάντια.
Η διαφθορά «ανεβάζει» και «κατεβάζει» κυβερνήσεις
Σε αντίθεση με τη Ρωσία, η Ουκρανία δεν έχει εύκολο έργο στην αντιμετώπιση της διαφθοράς που τη μαστίζει, ιδίως στον ενεργειακό τομέα και τις βαριές βιομηχανίες της, τομείς στους οποίους η Ρωσία χρησιμοποίησε προηγουμένως τον πλούτο της σε ορυκτά καύσιμα, εργαλειοποιώντας τον για σκοπούς διαφθοράς, με σκοπό να διατηρήσει την Ουκρανία στη σφαίρα επιρροής της.
Η απροκάλυπτη διαφθορά, από πλευράς του πρώην προέδρου της Ουκρανίας, Βίκτορ Γιανουκόβιτς, και του φιλορωσικού καθεστώτος του, ήταν αυτή που αποτέλεσε, άλλωστε, το έναυσμα για την εξέγερση του Μαϊντάν το 2014, γνωστή και ως "επανάσταση της αξιοπρέπειας", η οποία μετατόπισε την Ουκρανία προς τη Δύση.
Η καταπολέμηση της διαφθοράς αναζωογόνησε την ουκρανική πολιτική ζωή, εμβολιάζοντας τις επακόλουθες κυβερνητικές και στρατιωτικές μεταρρυθμίσεις.
Ο χλευασμός της διαφθοράς ήταν αυτός που έδωσε με τη σειρά του ώθηση στη δημοτικότητα Ζελένσκι, πρώτα με την επιτυχημένη τηλεοπτική εκπομπή του και στη συνέχεια ως πρόεδρος, όταν πλέον η ζωή μιμήθηκε την τέχνη.
Η εκστρατεία του Ζελένσκι κατά της διαφθοράς δεν είναι, επομένως, απλώς ζωτικής σημασίας για την εθνική ασφάλεια της Ουκρανίας σε καιρό πολέμου, αλλά απαραίτητη για τον εκδημοκρατισμό και το κυρίαρχο μέλλον της Ουκρανίας.
ΗΠΑ.. to the rescue
Η διαφθορά είναι ο εχθρός της αποτελεσματικής διακυβέρνησης. Η ανοικοδόμηση της Ουκρανίας θα χρειαστεί εκατοντάδες δισεκατομμύρια δολάρια και είναι αδύνατη χωρίς χρηστή διακυβέρνηση. Αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο η κυβέρνηση των ΗΠΑ έχει συστήσει μια ειδική ομάδα εργασίας για την εξάλειψη της διαφθοράς που θα ενισχύσει τις προσπάθειες των Ουκρανών.
Καθώς οι κυρώσεις κατά της Ρωσίας αποτελούν ακρογωνιαίο λίθο του οικονομικού πολέμου στην προσπάθεια να μειωθεί η ικανότητα της Μόσχας να δρα στο πεδίο της μάχης πόλεμο, είναι σημαντικό να διασφαλιστεί ότι θα έχουν αντίκτυπο και θα είναι εντελώς απαλλαγμένες από τη διαφθορά και τα συμφέροντα.
Η Ουκρανία ηγείται αυτής της παγκόσμιας προσπάθειας με το δικό της παράδειγμα και την πολύτιμη έρευνα της διμερούς ομάδας Yermak-McFaul International Expert Group.
Τροχοπέδι στην αποτελεσματικότητα κυρώσεων η διαφθορά στην Ουκρανία
Ωστόσο, παρά τις βαριές κυρώσεις κατά της Ρωσίας, αυτές δεν είναι πλήρως συντονισμένες μεταξύ του Κιέβου και των δυτικών.
Ενώ οι δυτικές κυρώσεις τείνουν να βασίζονται σε διαφανή κριτήρια, το καθεστώς κυρώσεων της Ουκρανίας είναι αδιαφανές, ενώ ο δικαστικός έλεγχος απουσιάζει.
Οι εταίροι της Ουκρανίας στην Ουάσινγκτον, τις Βρυξέλλες και άλλες πρωτεύουσες δεν είναι σίγουροι για το πώς να αντιμετωπίσουν τις αυξανόμενους ισχυρισμούς εταιρειών στην Ουκρανία, αλλά και αλλού, που κάνουν λόγο για «άδικη» επιβολή κυρώσεων από πλευράς Κιέβου.
Και η Ελλάδα στον χορό
Αρκετές μεγάλες ουκρανικές εταιρείες ισχυρίζονται ότι οι κυρώσεις σε βάρος τους ή των ιδιοκτητών τους είναι αβάσιμες και ζητούν δικαστικό έλεγχο ή «κατάλληλη» έρευνα.
Ο αρθρογράφος μάλιστα, εστιάζει στην περίπτωση της Ελλάδας, λέγοντας πως η Ελλάδα διαμαρτυρήθηκε πρόσφατα για τις ουκρανικές κυρώσεις κατά των εταιρειών της, οι οποίες «κατηγορούνται ως διεθνείς χορηγοί πολέμου, παρόλο που δεν παραβιάζουν τα περιοριστικά μέτρα κατά της Ρωσίας».
Κλειδί οι προσφυγές
Η επιβολή κυρώσεων θα πρέπει να προστατεύεται από τη διαφθορά και την κρατική διαπλοκή.
Εάν η Ουκρανία επιβάλει εσφαλμένα κυρώσεις σε εγχώριες ή ξένες εταιρείες, πρέπει να προβλέπει μια σαφή και νόμιμη διαδικασία προσφυγής, τηρώντας το κράτος δικαίου. Αυτή είναι μία από τις κύριες διαφορές μεταξύ του ουκρανικού και του δυτικού καθεστώτος κυρώσεων που αναμένει εναρμόνιση.
Θέμα συγχρονισμού η εκδυτικοποίηση της Ουκρανίας
Αυτές οι ελλείψεις δεν συνιστούν μομφή για την υπόθεση της Ουκρανίας ή για τις κυρώσεις. Μπορούν να επιλυθούν με περισσότερη συνεργασία των διαφόρων υπηρεσιών στο εσωτερικό της Ουκρανίας και πολυμερείς διαβουλεύσεις που θα προσδώσουν ένα αίσθημα διαφάνειας και θα «συγχρονίσουν» τις κυρώσεις. Μόνο με διαφάνεια και ένα ολοκληρωμένο καθεστώς καταπολέμησης της διαφθοράς μπορεί να καταστεί δυνατή η μελλοντική ανασυγκρότηση της Ουκρανίας και η ενσωμάτωσή της στους δυτικούς θεσμούς.
Σε καιρό πολέμου, είναι δελεαστικό να αμβλύνουμε τις κριτικές για τους φίλους και τους συμμάχους και να δικαιολογούμε τα λάθη ως αποδεκτές παράπλευρες απώλειες, ειδικά όταν αυτές οι κυρώσεις στοχεύουν τα ρωσικά συμφέροντα.
Αυτή η άποψη αγνοεί τον αντίκτυπο που έχει η επιβολή «διεφθαρμένων» κυρώσεων στο κράτος, την οικονομία και την κοινωνία. Εάν η κατάχρηση κυρώσεων σε καιρό πολέμου πολλαπλασιαστεί και γίνει μια δικαιολογία για την εκκαθάριση λογαριασμών ή την υπονόμευση του επιχειρηματικού ανταγωνισμού, ούτε η Ουκρανία ούτε η Δύση ωφελείται. Η Ρωσία επωφελείται.
Νικητής ο λιγότερο διεφθαρμένος
Οι παρατεταμένοι πόλεμοι μετατρέπονται σε αγώνα δρόμου μεταξύ της νίκης στο μέτωπο και της κατάρρευσης στο εσωτερικό. Η Ρωσία έχει επανειλημμένα χάσει αυτόν τον αγώνα. Σε αυτόν τον ανταγωνισμό, το λιγότερο διεφθαρμένο κράτος είναι πιο ανθεκτικό.
Η Ουκρανία είναι έτοιμη να τον κερδίσει, εκτιμά ο αρθρογράφος, αλλά μόνο αν συνεχίσει τις εκστρατείες κατά της διαφθοράς και οπισθοχωρήσει από άστοχες κυρώσεις. Η ενίσχυση της ικανότητας της Ουκρανίας να αντισταθεί στη Ρωσία και τελικά να ενσωματωθεί με τη Δύση είναι ο δρόμος προς τη νίκη. Η προσαρμογή της πορείας δεν αποτελεί παραδοχή ήττας, αλλά μάλλον ένδειξη σοφίας, καταλήγει.
Πηγή: The Hill
Διαβάστε επίσης: Forbes: Μπορεί το Κίεβο να νικήσει τη Ρωσία μέσω κυρώσεων;