Οι θυσίες της οικογένειας Ιωάννου που βγήκε μπροστά για να σώσει ότι σώζεται, η ομόφωνη κίνηση των μετόχων για υπαγωγή σε καθεστώς διαχείρισης και η προστασία των υπαλλήλων της J&P Overseas, συνθέτουν μια αλληλουχία γεγονότων που «δείχνουν» το μέλλον.
Όλα αυτά ενδεχομένως να μην είχαν συμβεί εάν δεν είχε προηγηθεί η πολυετής καθίζηση της εταιρείας.
Τα πιο πάνω γεγονότα ανήκουν τόσο στο πρόσφατο, όσο και στο πιο μακρινό παρελθόν του κατασκευαστικού κολοσσού. Οι ενέργειες της διοίκησης που ανέλαβε τα ηνία τον περασμένο Ιούλιο δείχνουν ότι όχι μόνο δεν χάθηκε ο «πόλεμος», αλλά ότι έχει και την πρόθεση να αποκαταστήσει τις αδικίες που υπέστησαν οι εργαζόμενοι.
Λίγα 24ωρα αφότου που κάθισε η σκόνη από την ομολογουμένως εκκωφαντική «έκρηξη» που δημιούργησε η είδηση για υπαγωγή της J&P Οverseas σε καθεστώς διαχείρισης, με μια σφαιρική ματιά μπορούν να εξαχθούν πολλά χρήσιμα συμπεράσματα.
Οι εξελίξεις επιβεβαιώνουν ότι η κίνηση της οικογένειας Ιωάννου έγινε στοχευμένα και με στόχο να αποφευχθεί ένα ενδεχόμενο βίαιο «ναυάγιο» με απρόβλεπτες συνέπειες.
Αντ’ αυτού, η πλευρά Ιωάννου βγήκε ξανά μπροστά, λαμβάνοντας την γενναία αυτή απόφαση, δηλαδή να θέσει σε καθεστώς διαχείρισης την εταιρεία, με ότι αυτό συνεπάγεται.
Αν και αρχικά ο άλλος πόλος των μεγαλομετόχων, δηλαδή η πλευρά της Λεώνης Παρασκευαΐδου, δεν φαινόταν να ικανοποιείται από την κίνηση της πλευράς Ιωάννου, εν τούτοις μετά την εξέταση όλων των δεδομένων αντιλήφθηκε ότι η επιλογή να μπει σε καθεστώς διαχείρισης η εταιρεία ήταν επιβεβλημένη, καθώς απορρίφθηκε από τις συνεργαζόμενες τράπεζες το σχέδιο αναδιάρθρωσης που κατατέθηκε. Παράλληλα, και οι μέτοχοι που κατέχουν μικρότερο ποσοστό μετοχών δεν εξέφρασαν διαφωνίες για την κίνηση αυτή.
Όπως πληροφορούμαστε, παρά τις αλλεπάλληλες κινήσεις της πλευράς Ιωάννου, η οποία συνέβαλε καταλυτικά στην επανένωση της εταιρείας τον περασμένο Ιούλιο, η διοίκηση που συμφωνήθηκε από κοινού με τη Λεώνη Παρασκευαΐδου μετά την δικαστική εκδίωξη του Ανδρέα Παπαθωμά, εξέτασε λεπτομερώς όλες τις πιθανές επιλογές και φάνηκε ότι δεν μπορούσε να ακολουθηθεί άλλη κατεύθυνση.
Η αποτυχία του τελευταίου γύρου διαπραγματεύσεων με τις τράπεζες και άλλες στοχευμένες κινήσεις που έγιναν παρασκηνιακά δεν έδιναν περιθώρια νέων ελιγμών. Άλλωστε, η μαύρη τρύπα που άφησε η προηγούμενη διοίκηση ήταν αδύνατον να καλυφθεί ακόμα και με νέα οικονομική «ένεση» από την οικογένεια Ιωάννου.
Ούτως ή άλλως ήταν γνωστό σε όλους, εδώ και καιρό, ότι η οικογένεια Ιωάννου ανέλαβε υποχρεώσεις και βάρη που δεν της αναλογούν. Σαράντα εκατομμύρια από τις προσωπικές περιουσίες των μελών της οικογένειας μπήκαν στην εταιρεία για να συνεχιστεί το έργο της. Χαρακτηριστικές περιπτώσεις, η ενίσχυση με εκατομμύρια δολάρια του Cluster σε Κατάρ, Ομάν, ΗΑΕ και Ιορδανία αλλά και η εξασφάλιση ρευστότητας μέσω πώλησης μεριδίου που κατείχε η εταιρεία στο αεροδρόμιο Queen Alia του Αμάν, ύψους περίπου 110 εκατομμυρίων δολαρίων, με την οικογένεια Ιωάννου να είναι αυτή που πίεσε να προχωρήσει η πράξη.
Η άλλη επιλογή, η οποία απορρίφθηκε αφού κρίθηκε ως λιγότερο αποτελεσματική, ήταν η ρευστοποίηση. Σε αυτή την περίπτωση οι συνέπειες για τους εργαζόμενους θα ήταν ενδεχομένως δυσμενέστερες. Εξάλλου, οι κινήσεις της J&P Οverseas, πριν και μετά την υπαγωγή της εταιρείας σε καθεστώς διαχείρισης, δείχνουν ότι η αποκατάσταση του προσωπικού σε Κύπρο και εξωτερικό, βρίσκεται στο πιο ψηλό σημείο των προτεραιοτήτων της. Στόχος της οικογένειας Ιωάννου είναι να συμβάλει καταλυτικά ώστε όσοι Κύπριοι και Ελλαδίτες βρίσκονται στη Μέση Ανατολή να επιστρέψουν στην πατρίδα τους, αν φυσικά το επιθυμήσουν στο μέλλον.
Η πραγματικότητα για την J&P είναι σκληρή καθώς θα πρέπει να διαχειριστεί τα νέα δεδομένα. Η υπαγωγή της εταιρίας σε καθεστώς ειδικής διαχείρισης, αποτελεί το τέλος της J&P Overseas όπως την γνώρισε το κοινό της Κύπρου όμως όπως όλα δείχνουν αποτελεί μια συντεταγμένη κίνηση της οικογένειας Ιωάννου, με τη σύμφωνο γνώμη της πλευράς της Λεώνης Παρασκευαίδου και τον υπόλοιπων μετόχων, με σκοπό την προστασία της εταιρείας και των εργαζομένων της.