Μεγάλη δυσκολία στην επιλογή σωστού ομολογιακού χαρτοφυλακίου αντιμετωπίζουν οι διεθνείς επενδυτές λόγω κυρίως των αποδόσεων στα αξιόγραφα χρέους που υπάρχουν αυτή την στιγμή.
Σύμφωνα με δημοσίευμα των Financial Times, πριν από δυο δεκαετίες, πάνω από το 50% της παγκόσμιας αγοράς ομολόγων εμφάνιζε υψηλές αποδόσεις της τάξεως τουλάχιστον του 5%, ωστόσο η μετά-κρίσεως σπατάλη από τις κεντρικές τράπεζες για αγορά ομολόγων και μείωση επιτοκίων, μείωσε το ποσοστό αυτό σε μόλις 16% πριν από μια δεκαετία.
Ωστόσο, ακόμα κι έτσι, οι επενδυτές μπορούσαν ακόμα να βρουν αρκετά χρεόγραφα με σχετικά καλές αποδόσεις.
Σήμερα, για κακή τύχη των επενδυτών, μόλις το 3% της παγκόσμιας αγοράς ομολόγων έχει απόδοση άνω του 5%, κάτι που αποτελεί το χαμηλότερο καταγεγραμμένο μερίδιο στην Ιστορία, προβληματίζοντας τις αγορές καθώς τα ομόλογα με πραγματικά υψηλές αποδόσεις αποτελούν πλέον «είδος προς εξαφάνιση».
Αυτό διαφαίνεται και στα ομόλογα με αποδόσεις άνω του 10% τα οποία αποτελούν μόλις το 0,4% της παγκόσμιας αγοράς σταθερού εισοδήματος.
Τα ομόλογα που πληρώνουν αποδόσεις κάτω του μηδενός (ουσιαστικά απαιτούν από τους επενδυτές να πληρώνουν και από την τσέπη τους για να «παρκάρουν» τα κεφάλαιά τους εκεί), έχουν πληθύνει. Τα αρνητικά επιτόκια στην Ιαπωνία και στην ευρωζώνη και οι αυξανόμενες προσδοκίες πως η Fed θα προχωρήσει σε αρκετές ακόμα μειώσεις επιτοκίων φέτος, διαμορφώνουν την σχετική αγορά σε πάνω από $16 τρισ. ήτοι περίπου το 27% της παγκόσμιας αγοράς ομολόγων.
Ωστόσο, αυτό είναι κυρίως ένα ευρωπαϊκό φαινόμενο, καθώς τα αμερικανικά ομόλογα αντιπροσωπεύουν περίπου το 50% της ύψους παγκόσμιας αγοράς ομολόγων επενδυτικής κλάσης και αποδίδουν περίπου το 88% όλων των yields.
Σύμφωνα με τους Financial Times, υπάρχουν δυο βασικοί τρόποι με τους οποίους οι επενδυτές μπορούν να αντισταθμίσουν τις «κακές» αποδόσεις.
Πρώτον, η αγορά τίτλων που έχουν πιο μακροχρόνια ωρίμανση και δεύτερον η αγορά τίτλων υψηλού ρίσκου.
Ωστόσο, επισημαίνουν, η ζήτηση για ομόλογα πιο μακροχρόνιας λήξεως όπως οι ασφαλιστικές εταιρείες και τα συνταξιοδοτικά ταμεία, σημαίνει πως η αύξηση της απόδοσης που θα περίμενε κανείς να λάβει κανονικά μέσω της αγοράς ομολόγων που λήγουν μετά από δεκαετίες, έχει επίσης μειωθεί σημαντικά.