Το τελευταίο χτύπημα του Πεκίνου στην εμπορική μάχη μεταξύ ΗΠΑ και Κίνας έχει «πέσει» στα συστήματα των κινεζικών κυβερνητικών γραφείων και των δημόσιων φορέων, καθώς η κυβέρνηση έχει διατάξει την απόσυρση του ξένου λογισμικού και του εξοπλισμού των πληροφοριακών συστημάτων εντός των επόμενων τριών ετών.
Οι Κινέζοι πλέον θα πρέπει να στραφούν σε εγχώριους πωλητές τεχνολογίας.
Το συγκεκριμένο διάταγμα δεν αποτελεί έκπληξη: οι κινεζικές εταιρείες τεχνολογίας, κυρίως η Huawei, συγκαταλέγονται μεταξύ των κύριων στόχων της εμπορικής διαμάχης με τις ΗΠΑ.
Η εν λόγω κίνηση αποτελεί στην ουσία «προληπτική άμυνα» για την προστασία της εγχώριας αλυσίδας εφοδιασμών της Κίνας.
Αν και το μέτρο φαίνεται κάπως «τιμωρητικό» για τις ΗΠΑ, στην πραγματικότητα και οι δυο πλευρές έχουν πολλά να χάσουν. Όποια κι αν είναι η πρόοδος στην τεχνολογική εξέλιξη εντός της Κίνας, η χώρα εξακολουθεί να εξαρτάται σε μεγάλο βαθμό από τις εισαγωγές και την τεχνογνωσία σε «ξένη» τεχνολογία.
Οι ΗΠΑ, εν τω μεταξύ, επιδιώκοντας μια ατζέντα προστατευτισμού υπό τον Πρόεδρο Ντόναλντ Τράμπ, μπορεί να καταλήξουν εν τέλει με αυτές τις κινήσεις να δώσουν ώθηση στην καινοτομία στην Κίνα αντί να παρεμποδίσουν την πρόοδό της.
Υπάρχει όμως και ένα σενάριο πιο προχωρημένο, το οποίο προβλέπει την πλήρη αποσύνδεση των τεχνολογικών τομέων μεταξύ των δύο χωρών, κάτι που θα σημάνει ένα τεράστιο κι ανεπανόρθωτο ρήγμα το οποίο θα χωρίζει το διαδίκτυο στη μέση: από την μια θα βρίσκεται η αμερικανική σφαίρα και από την άλλη η κινεζική.
Σύμφωνα με τους Financial Times, το Πεκίνο ακολουθεί βηματιστά μια ατζέντα «αποσύνδεσης» για περισσότερο από μια δεκαετία, καθώς καιρό νιώθει να στηρίζεται σε μια αυτάρκεια, κυρίως στον τομέα της εθνικής ασφάλειας.
Επιπλέον, η χώρα μπλοκάρει τις υπηρεσίες της Google και του Facebook επειδή μεταξύ άλλων η δημόσια κριτική για το πολιτικό σύστημα της Κίνας παραβιάζει την εθνική ασφάλεια.
Ωστόσο, την ίδια στιγμή, το χάσμα της αγοράς έχει καλυφθεί από εγχώριες ομάδες όπως το Tencent. Το Πεκίνο πλέον θα πρέπει να εξετάσει τους κινδύνους μιας πιο ριζοσπαστικής μετατόπιση, προκειμένου να νιώσει μεγαλύτερη αυτοπεποίθηση στην υλοποίηση της προαναφερθείσας ατζέντας. Εξάλλου, η χώρα είναι έντονα ενσωματωμένη στην τεχνολογική αλυσίδα, συμμετέχοντας σε εισαγωγές και εξαγωγές τεράστιας αξίας και σημασίας, όπως στην περίπτωση των ολοκληρωμένων κυκλωμάτων και των οπτικών συσκευών, όπου οι κινεζικές εισαγωγές ξεπερνούν την εγχώρια παραγωγή της Κίνας κατά πολύ.
Από την πλευρά των ΗΠΑ, το ρίσκο είναι επίσης υψηλό. Η επιθυμία προστασίας της εθνικής ασφάλειας μοιάζει κατανοητή, ιδίως λόγω της στενής σχέσης μεταξύ των κινεζικών τεχνολογικών εταιρειών και του κράτους. Οι δυτικές κυβερνήσεις έχουν δίκιο να δίνουν προσοχή στο να επιτρέψουν στην Huawei να κατασκευάσει τα ευρυζωνικά δίκτυα 5G, καθώς τα στρατηγικά συμφέροντα που διακυβεύονται είναι πολλά και μεγάλα.
Ωστόσο, η απομόνωση των κινεζικών εταιρειών δεν αναμένεται να βοηθήσει και τόσο στην εθνική ασφάλεια, καθώς σημάδια ανταγωνιστικών διαδικτυακών δικτύων με έδρα την Κίνα έχουν ήδη αναδυθεί.
Το εμπόριο τεχνολογίας πάντως είναι διαφορετικό από άλλα. Πρόκειται για έναν πραγματικά παγκόσμιο τομέα, με ιδιαίτερα ολοκληρωμένες αλυσίδες εφοδιασμού., ο οποίος λειτουργεί καλύτερα όταν μπορεί να συνεργάζεται διασυνοριακά.
Ως εκ τούτου, ένα τεχνολογικό ρήγμα μεταξύ των ΗΠΑ και της Κίνας θα επηρεάσει τις επιχειρήσεις σε όλους τους τομείς και σε όλα τα μέρη του κόσμου. Είναι προφανώς προς το συμφέρον τόσο της Ουάσινγκτον όσο και του Πεκίνου να αποφύγουν το πραγματικό ρήγμα, όπου οι εταιρείες πρέπει να επιλέξουν μεταξύ αμερικανικών ή κινεζικών κανονισμών. Ο Robert Zoellick, πρώην πρόεδρος της Παγκόσμιας Τράπεζας, ο οποίος έχει υπηρετήσει σε προηγούμενες αμερικανικές κυβερνήσεις, πρόσφατα προειδοποίησε για τους κινδύνους να ωθήσει το Πεκίνο σε ξεχωριστό σύστημα με διαφορετικούς κανόνες.
Και όπως όλοι γνωρίζουν, δεν υπάρχουν νικητές από έναν ψυχρό πόλεμο τεχνολογίας.