Εξαιρετικά σημαντικό θεωρείται το κεφάλαιο «Κριστίν Λαγκάρντ» για την Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα.
Η επιλογή της σημερινής επικεφαλής του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου και της πρώην Υπουργού Οικονομικών της Γαλλίας, αν τελικά αυτή εγκριθεί από το Ευρωκοινοβούλιο, θα σημάνει την πρώτη γυναίκα διοικητή της ΕΚΤ, κάτι που ωστόσο φέρνει στον δημόσιο διάλογο ερωτήματα για την καταλληλότητά της.
Σύμφωνα με δημοσίευμα των Financial Times στο οποίο αναλύεται το ζήτημα, η κα. Λαγκάρντ χαρακτηρίζεται ως χαρισματική όσον αφορά την επικοινωνία, αν και η άνεση που έχει με τα αγγλικά οδηγεί περιστασιακά σε σφάλματα που σχολιάζονται.
Από την άλλη είναι ικανή στην διαπραγμάτευση, καθώς έχει ανακτήσει την εμπιστοσύνη στο ΔΝΤ μετά τις αναταράξεις από την ελληνική κρίση, κατά την οποία το Ταμείο αναγκάστηκε να παραβεί τους κανονισμούς του και να διακυβεύσει την αξιοπιστία του, ειδικά με τις αναδυόμενες χώρες μέλη. Έχοντας ανακτήσει τη φόρμα του, επέστρεψε με το μεγαλύτερο πρόγραμμα διάσωσης στην ιστορία του, ένα δάνειο 57 δισ. δολαρίων προς την Αργεντινή.
Η Κριστίν Λαγκάρντ πέτυχε να αποκτήσει το το ΔΝΤ μια νέα προσέγγιση και σύγχρονη φωνή σε ζητήματα όπως η γυναικεία χειραφέτηση και την ευκαιρία να επανεξετάσει κάποια από τα δόγματά του, όπως με την παραδοχή του λάθους του 2013 για την υποτίμηση των συνεπειών της λιτότητας.
Ωστόσο, η μόνη θολή σελίδα στην καριέρα της συνέβη όταν το 2016 κρίθηκε ένοχη για αμέλεια σε χρήματα που έλαβε με παράνομο τρόπο ο επιχειρηματίας Μπερνάρ Ταπί κατά τη διάρκεια της θητείας της ιδίας στον υπουργικό θώκων των οικονομικών της Γαλλίας.
Ανάμεσα στους τότε εμπλεκόμενους, δεν ήταν λίγοι εκείνοι που αμφέβαλλαν σε σχέση με το κατά πόσον μια δικηγόρος, και μάλιστα χωρίς πτυχίο οικονομικών, ήταν κατάλληλη για τη θέση της επικεφαλής του ΔΝΤ, με την ίδια ωστόσο να διασκεδάζει τις ανησυχίες και να διαψεύδει τις Κασσάνδρες.
Αυτό είναι μάλλον πιο δύσκολο συμβεί στην ΕΚΤ υπό το διαρκές βλέμμα των Ευρωπαίων πολιτικών και των αγορών, δεδομένου ότι η ίδια δεν έχει καμία απολύτως εμπειρία στην άσκηση της νομισματικής πολιτικής.
Στο δημοσίευμα εκφράζεται η άποψη ότι η Λαγκάρντ θα μπορεί να βασίζεται, όπως έκανε και στο ΔΝΤ, σε εμπειρογνώμονες αξιωματούχους για να κάνουν την τεχνική δουλειά, ωστόσο η θέση στην ΕΚΤ αφορά ουσιαστικά τη χάραξη πραγματικής πολιτικής.
Όσον αφορά στον κ. Ντράγκ, αυτός έδωσε μάχη με τον κύριο επικριτή του Γιένς Βάιντμαν, τον πρόεδρο της Bundesbank, για την υιοθέτηση αντισυμβατικών μέτρων νομισματικής πολιτικής. Η κα Λαγκάρντ θα πρέπει να κάνει το ίδιο. Και ο κ. Βάιντμαν, ο οποίος τους τελευταίους μήνες ακουγόταν πιο συγκαταβατικός, μπορεί να μην είναι τόσο τώρα που έχασε την προεδρία της ΕΚΤ.
Παραταύτα, η νομισματική εργαλειοθήκη της ΕΚΤ φαίνεται φτωχή, αν όχι εντελώς άδεια. Ο κ. Ντράγκι έβαλε την κεντρική τράπεζα σε τροχιά για έναν περαιτέρω γύρο αγορών ομολόγων και επιπλέον περικοπές επιτοκίων. Αυτό μπορεί να μην είναι αρκετό. Ο πληθωρισμός βρίσκεται κολλημένος αρκετά κάτω από τον στόχο και η κεντρική τράπεζα χρειάζεται κάποιες νέες τολμηρές ιδέες για να εκπληρώσει την εντολή της.
Πάντως, η Κριστίν Λαγκάρντ τυγχάνει θετικής αντιμετώπισης στη Γερμανία όπου το ΔΝΤ χαίρει σεβασμού. Είναι ένας αξιόπιστος εταίρος, που δεν επιδιώκει να τραβήξει τα φώτα της δημοσιότητας όπως άλλοι Γάλλοι πολιτικοί, αλλά είναι η Γαλλία και οι χώρες του Νότου της ευρωζώνης που θα χαρούν πραγματικά με την τοποθέτηση της κα. Λαγκάρντ στην ΕΚΤ. Εμποτισμένη με τη λογική του γαλλικού υπουργείου Οικονομικών και του ΔΝΤ σχετικά με τις αρετές της ακτιβιστικής νομισματικής πολιτικής, η κα. Λαγκάρντ αναμένεται να ακολουθήσει τα βήματα του κ. Ντράγκι.
Όπως και αυτός, θα ασκήσει πιέσεις για να ενισχυθεί το ασταθές, ανολοκλήρωτο οικοδόμημα της ευρωζώνης.
H νομισματική πολιτική έχει σηκώσει πολύ μεγάλο βάρος. Η ευρωζώνη θα παραμείνει ευάλωτη σε κρίσεις χωρίς μια τραπεζική ένωση με κοινή ασφάλιση καταθέσεων ή κάποιου είδους προϋπολογισμό για την αντιμετώπιση οικονομικών επιβραδύνσεων. Τα σχέδια αυτά βρήκαν αντίσταση από τη Γερμανία και την Ολλανδία.