Σε αντίθεση με χώρες όπως η Ελλάδα, η Ρουμανία και η Βουλγαρία που καταγράφουν υψηλά ποσοστά σοβαρής υλικής και κοινωνικής στέρησης, η Κύπρος συγκαταλέγεται στις χώρες της ΕΕ με τα χαμηλότερα ποσοστά φτώχειας. Σύμφωνα με την Eurostat, το 2023 μόνο το 2,4% του πληθυσμού της Κύπρου βίωσε σοβαρή στέρηση, γεγονός που την κατατάσσει στις κορυφαίες χώρες της Ευρώπης, μαζί με τη Σλοβενία, τη Σουηδία και το Λουξεμβούργο.
Η Ελλάδα ισχυρή στη… φτώχεια
Η Ελλάδα, από την άλλη, φιγουράρει στην πρώτη τριάδα των χωρών της ΕΕ με τα υψηλότερα ποσοστά πληθυσμού που βιώνουν σοβαρή υλική και κοινωνική στέρηση, όπως προκύπτει από τα στοιχεία που έδωσε στη δημοσιότητα για το 2023 η Ευρωπαϊκή Στατιστική Υπηρεσία.
Συγκεκριμένα, το 2023, το 6,8% του πληθυσμού της ΕΕ αντιμετώπισε έντονη φτώχεια και σοβαρή υλική και κοινωνική στέρηση. Μεταξύ των χωρών της ΕΕ, με τα υψηλότερα ποσοστά βρίσκεται η Ελλάδα η οποία με 13,5% (περίπου 1 στους 7 πολίτες) υπολείπεται μόνο της Ρουμανίας, η οποία κατέγραψε το υψηλότερο ποσοστό στην ΕΕ, με 19,8%, και της Βουλγαρίας που κατέγραψε 18,0%. Την πρώτη πεντάδα χωρών στην κατάταξη συμπληρώνουν η Ουγγαρία (10,4%) και η Ισπανία (9,0%).
Αντίθετα, η Σλοβενία (2%), η Κύπρος (2,4%), η Σουηδία, το Λουξεμβούργο και η Εσθονία (όλες με 2,5%) ανέφεραν τα χαμηλότερα ποσοστά.
In 2023, 6.8% of the EU population faced severe material and social deprivation
Highest rate in:
Romania (19.8%)
Bulgaria (18.0%)
Greece (13.5%)Lowest in:
Slovenia (2.0%)
Cyprus (2.4%)
Sweden, Luxembourg & Estonia (all at 2.5%)https://t.co/sAA2kWvSoF pic.twitter.com/3NvgG6LWWY
— EU_Eurostat (@EU_Eurostat) September 16, 2024
Φτώχεια και δείκτης SMSD
Το ποσοστό σοβαρής υλικής και κοινωνικής στέρησης (SMSD) είναι ένας δείκτης EU-SILC που δείχνει την επιβεβλημένη έλλειψη απαραίτητων και επιθυμητών αντικειμένων για μια επαρκή ζωή. Ο δείκτης, που υιοθετήθηκε από την Υπο-ομάδα δεικτών (ISG) της Επιτροπής Κοινωνικής Προστασίας (SPC), κάνει διάκριση μεταξύ ατόμων που δεν μπορούν να αντέξουν οικονομικά ένα συγκεκριμένο αγαθό, υπηρεσία ή κοινωνικές δραστηριότητες. Ορίζεται ως το ποσοστό του πληθυσμού που βιώνει αναγκαστική έλλειψη σε τουλάχιστον 7 από τα 13 είδη στέρησης (6 σχετίζονται με το άτομο και 7 σχετίζονται με το νοικοκυριό).
Σε επίπεδο νοικοκυριού, λαμβάνονται υπόψη δυνατότητες όπως η αντιμετώπιση απροσδόκητων εξόδων, η πληρωμή ετήσιων διακοπών μιας εβδομάδας μακριά από το σπίτι, η αντιμετώπιση καθυστερήσεων πληρωμών (υποθηκών ή ενοικίων, λογαριασμών κοινής ωφελείας, δόσεις δανείων), η οικονομική δυνατότητα για ένα γεύμα με κρέας, κοτόπουλο, ψάρι ή χορτοφαγικό ισοδύναμο κάθε δεύτερη ημέρα, η θέρμανση του σπιτικού, η πρόσβαση σε αυτοκίνητο/βαν για προσωπική χρήση και η αντικατάσταση φθαρμένων επίπλων.
Σε ατομικό επίπεδο λαμβάνονται υπόψη η δυνατότητα σύνδεσης στο διαδίκτυο, η δυνατότητα αντικατάστασης φθαρμένων ρούχων και παπουτσιών, οι δραστηριότητες αναψυχής, η συνάντηση με φίλους/οικογένεια για ποτό/γεύμα τουλάχιστον μία φορά το μήνα.
Διαβάστε επίσης: Κρίνεται στα «σημεία» η πρόταση για το καλώδιο - Σήμερα στα χέρια του Υπουργικού