Επιμέλεια: Ξένιος Μεσαρίτης
Στην αγγλική πόλη του High Wycombe στην Νότια Αγγλία, ο βουλευτής, ο δήμαρχος και οι σύμβουλοι ζυγίζονται δημοσίως κάθε χρόνο στο κέντρο της πόλης, σε μια αυταπόδεικτη προσπάθεια να τους αποτρέψουν από το «να κερδίσουν βάρος σε βάρος των φορολογουμένων».
Όπως αναφέρει άρθρο του The Economist, ευθυμίες ξεσπούν εάν ένας νομοθέτης έχασε μερικά κιλά ενώ αντιδράσεις περιμένουν όσους έχουν βάλει κιλά. Η αγγλική αυτή παράδοση αιώνων διεξάγεται σε μεγάλο βαθμό σαν είδος αστείου, αλλά αρκετοί κάτοικοι της πόλης μπορεί να το πάρουν πιο σοβαρά.
Όσο περισσότερο υπέρβαρη είναι η κυβέρνηση, τόσο πιο διεφθαρμένη η χώρα, σύμφωνα με νέα μελέτη 15 χωρών της Πρώην Σοβιετικής Ένωσης. Ο συγγραφέας της μελέτης, Pavlo Blavatskyy του Montpellier Business School στη Γαλλία, χρησιμοποίησε έναν αλγόριθμο για την ανάλυση φωτογραφιών σχεδόν 300 υπουργών για να εκτιμήσει τον δείκτη μάζας σώματος (ΔΜΣ), κάτι το οποίο είναι δείκτης παχυσαρκίας. Διαπίστωσε ότι ο διάμεσος ΔΜΣ του υπουργικού συμβουλίου μιας χώρας συσχετίζεται σε μεγάλο βαθμό με το επίπεδο διαφθοράς του, όπως μετρείται από δείκτες που καταρτίζει η Παγκόσμια Τράπεζα και ο Διεθνής Οργανισμός για Διαφάνεια (βλ. Διάγραμμα).
Σύμφωνα με τα δεδομένα της έρευνας, οι λιγότερο διεφθαρμένες χώρες της πρώην Σοβιετικής Ένωσης είναι τα τρία κράτη της Βαλτικής - Εσθονία, Λιθουανία και Λετονία - και η Γεωργία. Αυτές οι τέσσερις χώρες διαθέτουν επίσης τις πιο «μικρές γκαρνταρόμπες». Εν τω μεταξύ, το Τατζικιστάν, το Τουρκμενιστάν και το Ουζμπεκιστάν κατατάσσονται στις χειρότερες χώρες όσον αφορά την διαφθορά. Οι δύο τελευταίες χώρες έχουν επίσης τους πιο χοντρούς υπουργούς, σύμφωνα με τις εκτιμήσεις του κ. Blavatskyy, μαζί με την Ουκρανία.
Η παχυσαρκία είναι εκπληκτικά συχνό φαινόμενο μεταξύ των ανώτερων τάξεων της κυβέρνησης στην πρώην Σοβιετική Ένωση. Σχεδόν το ένα τρίτο των υπουργών και στα 15 κράτη βαθμολογήθηκαν ως «σοβαρά παχύσαρκοι» από τον αλγόριθμο του κ. Blavatskyy, συμπεριλαμβανομένου του 54% των Ουζμπεκιστάν και του 44% των Τατζίκων υπουργών. Μόνο το 3% εκτιμάται ότι ανήκει στην κατηγορία κανονικού βάρους.
Σημειώνεται επίσης στο άρθρο του The Economist ότι παρά την προσεκτικά καλλιεργημένη φήμη του Βλαντιμίρ Πούτιν ως ισχυρού και υγιούς ηγέτη, το υπουργικό συμβούλιο του είναι εξίσου «εύθυμο» με εκείνο των γειτονικών χωρών. Ίσως, όπως ο Ιούλιος Καίσαρας του Σαίξπηρ, προτιμά να έχει για αυτόν άντρες που είναι ευτραφείς, φοβούμενοι την «πεινασμένη» εμφάνιση των αδύνατων ανδρών. Κάνει λάθος, σύμφωνα με τα στοιχεία του κ. Blavatskyy αφού φαίνεται ότι απλά οι πιο εύσωμοι πολιτικοί φαίνεται ότι είναι πιο επιρρεπείς στην διαφθορά.
Η διαφθορά είναι εξαιρετικά δύσκολο να ποσοτικοποιηθεί. Τα περισσότερα μέτρα βασίζονται στις αντιλήψεις του κοινού, οι οποίες τείνουν να αλλάζουν αργά. Έτσι, μια μεταβλητή – όπως ο Δείκτης Μάζας Σώματος των υπουργών - μπορεί να αποδειχθεί χρήσιμος, ειδικά βραχυπρόθεσμα. Ο κ. Blavatskyy σημειώνει ότι παρά την προσπάθεια που έχει θέσει προς την εκδημοκρατικοποίηση των θεσμών της η Αρμενία, το σκορ της Αρμενίας στον δείκτη διαφθοράς της Διεθνούς Διαφάνειας παρέμεινε αμετάβλητο από το προηγούμενο έτος. Ωστόσο, ο εκτιμώμενος ΔΜΣ των υπουργών της νέας Αρμενικής κυβέρνησης ήταν ελαφρώς χαμηλότερος από την τιμή της πριν από την προσπάθεια που έχει ξεκινήσει, σημάδι, σε αυτήν την ανάλυση, ότι η χώρα μπορεί να έχει αρχίσει να ξεριζώνει τη διαφθορά.
Αλλά οι πιο σαρκικοί πολιτικοί προέρχονται απλώς από μέρη με βαρύτερους ανθρώπους; Στην πραγματικότητα ισχύει το αντίθετο: οι χώρες με περισσότερους παχύσαρκους υπουργούς τείνουν να έχουν λιγότερο παχύσαρκους ανθρώπους (βλ. Δεξί διάγραμμα). Πράγματι, οι χώρες της Πρώην Σοβιετικής Ένωσης που θεωρούνται ως πιο διεφθαρμένες από τη Transparency International έχουν επίσης τους φτωχότερους και τους λιγότερο λιποβαρείς πληθυσμούς. Φυσικά, η συσχέτιση δεν είναι αιτιώδης. Οι παχύσαρκοι πολιτικοί δεν είναι απαραίτητα πιο ανέντιμοι από τους πιο αδύναμους ομολόγους τους. Αλλά ίσως είναι σοφό για τους αξιωματούχους του πρώην ανατολικού μπλοκ μειώσουν τον Δείκτη Βάρους τους. Μελέτες δείχνουν ότι οι ψηφοφόροι είναι λιγότερο πιθανό να επιλέξουν τους υποψηφίους που είναι πιο παχουλόι. Ακόμα κι αν οι περισσότεροι πολιτικοί μπορούν να αποφύγουν να ανεβούν στη ζυγαριά, όπως γίνεται στην Νότια Αγγλία, στο High Wycombe, η σύνδεση μεταξύ υγείας και εκλογικότητας θα πρέπει να υπάρχει στο πίσω μέρος του μυαλού τους.