Η Yeni Düzen (23.02.21) γράφει ότι ο λεγόμενος αναπληρωτής πρωθυπουργός και «υπουργός» οικονομίας και ενέργειας του καθεστώτος, Ερχάν Αρικλί χαρακτήρισε τον Μάρτιο ως «μήνα εφιάλτη» για την οικονομία στα κατεχόμενα και σημείωσε ότι αν δεν δοθούν χρήματα από την Τουρκία δεν θα μπορέσουν να πληρώσουν τους μισθούς στο «δημόσιο».
Σε συνέντευξη στην εφημερίδα, ο Αρικλί ανέφερε ότι η «χώρα» δεν αντέχει ένα νέο κλείσιμο και υποστήριξε ότι «αν υψώσετε σημαία χρεοκοπίας, θα αποδεχθείτε ένα νέο κλείσιμο».
Απαντώντας σε ερώτηση, ο Αρικλί ανέφερε ότι η παροχή κονδυλίων από την Τουρκία εξαρτάται από την επίσκεψη που θα πραγματοποιήσει ο «πρωθυπουργός» στην Άγκυρα και υπενθύμισε ότι και στην Τουρκία δεν είναι καλή η οικονομική κατάσταση. «Η Τουρκία διεξάγει έναν τεράστιο οικονομικό αγώνα. Αν δεν υπάρχει μεταφορά κονδυλίων, δεν είναι δυνατόν να πληρωθούν οι μισθοί του δημοσίου τον Μάρτιο», είπε και πρόσθεσε παρά το σταδιακό άνοιγμα της οικονομίας θα πρέπει είτε να προβούν σε δανεισμό ενός σοβαρού ποσού είτε να πάρουν χρήματα από την Τουρκία για να μπορέσουν να πληρώσουν τις υποχρεώσεις τους και να εκπληρώσουν τις υποσχέσεις τους. Ανέφερε και τα εξής:
«Θα έρθουν 17,500 φοιτητές. Αυτό το βήμα θα ζωντανέψει την οικονομία. Σκεφτόμαστε να ανοίξουμε τον τουρισμό από την 1η Απριλίου, όποιο και αν είναι το κόστος. Θα προκαλέσει σιγά σιγά άνοιγμα της αγοράς μετά τον Μάρτιο. Το σημαντικό είναι να μπορέσουμε να περάσουμε τον Μάρτιο που είναι μήνας εφιάλτης».
Όπως αναφέρει το Γραφείο Τύπου και Πληροφοριών ο Αρικλί είπε επίσης ότι το «κράτος» δεν διαθέτει άλλο εργαλείο δανειοδότησης, δεν απέμειναν χρήματα στις τράπεζες και χρησιμοποιήθηκαν μέχρι τέλους οι πόροι της «κεντρικής τράπεζας».
Ερωτηθείς για το θέμα του τέως «υπουργού υγείας» Αλί Πιλλί, ο Αρικλί παραδέχθηκε ότι κάποτε λογομάχησαν με τον Πιλλί, ο οποίος είχε διαφωνίες και με άλλα μέλη του «υπουργικού συμβουλίου». Είπε ότι οι αποφάσεις του «ανώτατου συμβουλίου λοιμωδών ασθενειών» πρώτα δίδονταν στα ΜΜΕ και μετά στους ίδιους. Πρόσθεσε και τα εξής: «Τότε αναγκαζόμασταν να εναρμονιστούμε, σαν να γινόμασταν καταγραφείς. Παραπονεθήκαμε πολλές φορές γι’ αυτό. […] Και αυτός παραπονιόταν. Μακάρι να μην δίνονταν στον Τύπο, έλεγε. Όμως, ήταν ένα συμβούλιο που υπαγόταν στον ίδιο. Το συμβούλιο ετοιμάζει τα μέτρα, δίδει τις αποφάσεις στον υπουργό και ο υπουργός τις μοιράζεται με το υπουργικό συμβούλιο. Όμως δεν ακολουθείτο αυτός ο δρόμος. […] Παραπονιόμασταν γι’ αυτό, όμως αυτά δεν απαιτούσαν να απομακρυνθεί από τα καθήκοντά του».