Του Θεόδωρου Καυκαρίδη
Μουντιάλ. Κάθε τετραετία, δώστου μπάλα. Σπουδαία ματς, σπουδαίοι παίκτες. Είναι πάντα η διοργάνωση των μεγάλων αστέρων. Όλοι οι καλοί όμως δεν.. χωράνε. Υπάρχουν ορισμένοι εξαίρετοι ποδοσφαιριστές που δεν είχαν, για διάφορους λόγους, την τύχη να αγωνιστούν στη μέγιστη αυτή διοργάνωση. Αν τους βάλουμε όλους αυτούς σε μία λίστα βγάζουμε μία αποστολή εξαιρετικά δυνατή. Αν μάλιστα μπορούσαμε να υπολογίσουμε και την αγοραστική τους αξία, θα βγάζαμε απίστευτα νούμερα. Αλλά, ας το πάμε καθαρά ονομαστικά, αφήνοντας κατά μέρος (συγχωρέστε μας) τον χρόνο και κάνουμε μία μουντιαλική κλήση των όσων παικταράδων δεν πάτησαν σε γήπεδο αγώνα Μουντιάλ. Διαλέγουμε ανά θέσεις και βάζουμε 23 και κάτι (26) για κάλυψη (τα κριτήρια είναι υποκειμενικά και ίσως αδικούμε κάποιους όπως τον Ιάπωνα Μιούρα, τον Ρώσο Αρσάβιν, τον Αιγύπτιο Χασάν, τον Γκανέζο Γιεμπόα.
Τερματοφύλακες
Αρχίζοντας από το τέρμα. Να είσαι λοιπόν ο Φρανσίσκο Τόλντο και να μην έχεις παίξει δευτερόλεπτο. Ο γίγαντας ήταν σε αποστολές (1998, 2002), αλλά έμεινε στην προθέρμανση. Δεύτερος ο Νέβιλ Σάουθχολ. Ο κατά πολλούς καλύτερος τερματοφύλακας της Βρετανίας στο δεύτερο μισό της δεκαετίας του ’80, τότε που μεγαλούργησε η Έβερτον. Αλλά όντας Ουαλός, Μουντιάλ δεν είδε. Είναι μέλος της καταραμένης εκείνης γενιάς της Ουαλίας (θα τους δούμε όλους). Τρίτος πορτιέρο, ο Ρέι Κλέμενς. Σκεφτείτε, ο τερματοφύλακας της τεράστιας Λίβερπουλ έπαιξε 61 φορές στην Εθνική, σε παράλληλη πορεία με τον Πίτερ Σίλτον. Αλλά με την Αγγλία εκτός Μουντιάλ το 1974 και το 1978 και τον Σίλτον σε εκπληκτική κατάσταση το 1982, ο Κλέμενς δεν έπαιξε σε Μουντιάλ.
Άμυνα
Ο μεγάλος Άγιαξ της περιόδου ’70-’74 είχε και σπουδαίους αμυντικούς. Ο Μπάρι Χουλσόφ ήταν τέτοιος. Βασικός στην προκριματική φάση του Μουντιάλ 1974, αλλά στη Γερμανία δεν πήγε. Ένας σοβαρός τραυματισμός δύο μήνες πριν την τελική φάση η αιτία της απουσίας του. Ήταν ήδη στα 28 του και η ευκαιρία έκανε φτερά. Υπάρχει και δεύτερος Ολλανδός. Ο Τζόνι Μέτκογκ. Λίμπερο, αριστερό μπακ, μέσος. Ταλέντο μεγάλο που έκανε όνομα στην Αλκμάαρ και ανάγκασε με τις εμφανίσεις του τη Ρεάλ να τον αποκτήσει. Αλλά, η Ολλανδία αποκλείστηκε και από το Μουντιάλ του 1982 και από αυτό του 1986, οπότε ο Μέτκογκ δεν χάρηκε ποτέ συμμετοχή στη διοργάνωση. Ο επόμενος είναι ο Έμιλιν Χιουζ. Ο αρχηγός της τεράστιας Λίβερπουλ της δεκαετίας του ’70. Εκείνη τη χρονιά πήγε Μουντιάλ, αλλά δεν έπαιξε λεπτό. Η Αγγλία δεν πήγε στις τελικές φάσεις του 1974 και του 1978, οπότε ο Χιουζ έμεινε μαζί με τους συμπαίκτες του στο σπίτι. Άλλος ένας «Liverpoolian» έμεινε με τον καημό. Ο Σάμι Χίπια. Η Φινλανδία δεν έβλεπε Μουντιάλ ούτε με το τηλεσκόπιο, οπότε ο Σάμι την έβγαζε πάντα στον καναπέ. Πάμε και σε μία ιδιάζουσα περίπτωση. Άλλος ένας με σπουδαία καριέρα στην Αγγλία και τη Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ ήταν ο Γκάρι Πάλιστερ. Το 1994 θα πήγαινε σίγουρα, αλλά τα «Τρία Λοντάρια» αποκλείστηκαν. Περίπτωση είναι και ο Σοβιετικός Ανατόλι Κονκόφ. Μεγάλη μορφή της Ντιναμό Κιέβου και τεράστια προσωπικότητα στην Ουκρανία ακόμη και σήμερα (το 2012 ανέλαβε την προεδρία της Ομοσπονδίας). Δεξί μπακ, στόπερ και λίμπερο. Η ΕΣΣΔ όμως αποκλείστηκε από το Μουντιάλ του 1974 και του 1978 και ο Κονκόφ δεν… Τέλος είναι ο Χασάν Σαλιχάμιζιτς. Ο πρώην άσος της Μπάγερν, το πάλεψε με τη Βοσνία, αλλά πρόκριση δεν είδε…
Μέσοι
Αρχίζουμε με την ιδιάζουσα περίπτωση. Μάσιμο Μπονίνι. Το 6άρι της Γιουβέντους για εφτά χρόνια (81-88). Ο Ένζο Μπεαρζότ τον παρακαλούσε να πάει στην Εθνική ομάδα, ειδικά στο Μουντιάλ του 1986, αλλά ο Μπονίνι είχε λόξα. Δεν ήταν Ιταλός, ήταν από τον Άγιο Μαρίνο. Και αρνείτο να αλλάξει υπηκοότητα, παρόλο που είχε δικαίωμα να το κάνει και να αγωνιστεί με τη «Σκουάντρα Ατζούρα». Στο Euro 1980 η Ευρώπη μένει άναυδη από το ποδοσφαιρικό ταλέντο του Μπερντ Σούστερ. Στα 21 του βλέπουμε ένα καταπληκτικό μέσο, έναν «πρόγονο» του «Βοx to Box». Τότε παντρεύτηκε και την έξι χρόνια μεγαλύτερη του Γκάμπι. Η οποία έγινε αφεντικό του σπιτιού. Ο Σούστερ δεν ταξίδεψε για τον προκριματικό αγώνα του Μουντιάλ 1982 απέναντι στην Αλβανία. Είχε γεννητούρια, αλλά άδεια δεν είχε. ‘Έμεινε σπίτι, τιμωρήθηκε με πρόστιμο, αλλά αντέδρασε και δήλωσε ότι αποσύρεται στα 23 του. Το 1984 ο Φραντς Μπεκενμπάουερ το πήρε προσωπικά για να τον πείσει να επανέλθει ενόψει 1986. Ο Σούστερ είπε δήθεν «ναι», αλλά ζητούσε λαγούς και πετραχήλια. Λέγεται ότι η Φράου Γκάμπι είχε βάλει βέτο. Οπότε Σούστερ γιοκ.
Πάμε και στον επόμενο. Τον καταπληκτικό Λίαμ Μπρέιντι. Ιρλανδός, καταπληκτικός τεχνίτης, φοβερά πράγματα σε Άρσεναλ, Γιουβέντους, Σαμπντόρια, Ίντερ. Αλλά το Έιρε δεν έπαιρνε προκρίσεις. Όταν τα κατάφερε το 1990, ο Μπρέιντι είχε ήδη αποσυρθεί. Τέλος για τετράδα στα χαφ. Ντάνκαν Έντουαρτ. Το παιδί θαύμα της Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ. Θα μπορούσε να παίξει το 1958, το 1962, ακόμη και το 1966. Αλλά έφυγε άδικα Φεβρουάριο του 1958, στην αεροπορική τραγωδία του Μονάχου. Ήταν μόλις 22.
Επιθετικοί μέσοι και επιθετικοί
Άντε τώρα να βγεις από μέσα. Είναι τόσοι πολλοί. Περίπτωση πρώτη, εις διπλούν. Αφορά δύο σούπερ σταρ, δύο μύθους των Ρεάλ και Μπαρτσελόνα. Αλφρέδο Ντι Στέφανο και Λάζλο Κουμπάλα. Έπαιξαν έκαστος σε τρεις Εθνικές. Αργεντινή, Κολομβία, Ισπανία ο πρώτος. Τσεχία, Ουγγαρία, Ισπανία ο δεύτερος, αλλά όχι σε Μουντιάλ. Ο Ντι Στέφανο πήγε στην τελική φάση του 1962, αλλά ήταν τραυματίας και δεν αγωνίστηκε. Ο Κουμπάλα δεν πήγε καθόλου λόγω τραυματισμού.
Ερίκ Καντονά. Τι να πει κανείς; Να μην πάει μία φορά Μουντιάλ ο άνθρωπος. Θα πήγανε το 1994 στη μόνη εποχή που τα είχε καλά με προπονητές και Ομοσπονδία, αλλά η Γαλλία «αυτοκτόνησε». Ήθελε ένα βαθμό σε δύο εντός έδρας ματς με Ισραήλ-Βουλγαρία και έκανε δύο ήττες. Για τον ίδιο λόγο έμεινε εκτός Παγκοσμίου Κυπέλλου άλλος ένας Γάλλος παικταράς της εποχής. Ο Νταβίντ Ζινολά.
Οι Ουαλοί είναι περίπτωση. Χιουζ, Γκιγκς, Ρας. Να τους έχεις στο ρόστερ, να τους έχεις κάποια στιγμή τριπλέτα (προκριματικά 1004) και να μπορούνε να πάνε, αφού η Ουαλία έμενε πάντα εκτός. Το τίμημα της αδυναμίας πρόκρισης πλήρωσε και ένας άλλος σπουδαίος Φινλανδός, ο Γιάρι Λίτμανεν. Ο Ντιμίτρι Μπερμπάτοφ γεννήθηκε σε λάθος εποχή με τη Βουλγαρία να αδυνατεί να προκριθεί σε Μουντιάλ μετά το 1998. Πάμε και σε έναν άλλο Βαλκάνιο. Δεν ξέρω αν σας λέει κάτι το όνομα Νικολάε Ντομπρίν, αλλά στη χώρα του «Δράκουλα» τον συγκρίνουν με τον Γκεόργκε Χάτζι. Ο Ντομπρίν ήταν δεκάρι πρώτης γραμμής, η Ρεάλ πάλευε χρόνια να τον αποκτήσει, αλλά ο Τσαουσέσκου έλεγε όχι. Ταξίδεψε με την Εθνική ομάδα στο Μεξικό το 1970, αλλά κτύπησε στην τελευταία προπόνηση και δεν αγωνίστηκε.
Η Αφρική έβγαλε μεγάλους παίκτες. Μέγιστος ο Τζορτζ Ουεά, αλλά όταν είσαι από τη Λιβερία, δεν ελπίζεις και δεν παίρνεις προκρίσεις. Αν είσαι Γκανέζος ναι. Όπως, ο σπουδαίος Αμπεντί Πελέ σε 16 χρόνια παρουσίας στην Εθνική, αφού αποτύγχανε στα προκριματικά.
Θα κλείσουμε με τον μέγα Τζορτζ Μπεστ. Η Βόρειος Ιρλανδία πήγε Μουντιάλ το 1958 όταν ο Μπεστ ήταν νιάνιαρο. Ξαναπήγε το 1982 και ο Μπεστ ήταν 36. Έπαιζε στις ΗΠΑ, είχε κοιλίτσα και έτρεχε ελάχιστα. Ο τεχνικός της ομάδας Μπίλι Μπίγκαμπ δέχτηκε πιέσεις να τον συμπεριλάβει τιμής ένεκεν και να τον βάλει αν υπήρχε ευκαιρία για 10-15 λεπτά. Τελικά αρνήθηκε.
