Του Θεόδωρου Καυκαρίδη
Η ιστορία σε όλα τα επίπεδα της κοινωνίας μπορεί να αλλάξει, μπορεί να είναι διαφορετική από μία απόφαση. Σωστή ή λανθασμένη. Χιλιάδες τα παραδείγματα. Φέτος κλείνουν 40 χρόνια, από την απόφαση που σίγουρα άλλαξε άρδην τη σύγχρονη ιστορία του μπάσκετ. Αναφερόμαστε στη βραδιά του ντραφτ του ΝΒΑ στα 1984.
Έτσι για προθέρμανση να σας αναφέρουμε τα ακόλουθα.
1. Θεωρείται το ντραφτ όπου έγινε η μεγαλύτερη «γκάφα» σε επιλογή,με βάση φυσικά την εξέλιξη των πραγμάτων.
2. Η ομάδα που επέλεξε πρώτη κρίθηκε από ρίψη νομίσματος!
3. Το ντραφτ με το μέγιστο μαζεμένο ταλέντο, αλλά και πολλές αποτυχημένες τελικά επιλογές πίσω από την ελίτ.
4. Το ντραφτ με πολλούς παίκτες που μεγαλούργησαν στην... Ευρώπη και πολύ περισσότερο στην Ελλάδα.
5. Το ντραφτ με την πιο «κουφή» επιλογή!
Οπότε πάμε.... Είκοσι τρεις ομάδες υπήρχαν στο ΝΒΑ. Το ντραφτ αποτελείτο από 10 γύρους και 228 επιλογές παικτών. Οι 2 ομάδες με το χειρότερο ρεκόρ έριχναν νόμισμα και η νικήτρια επέλεγε πρώτη. Ακολούθως η σειρά πήγαινε ανάλογα με το χειρότερο ρεκόρ προς το καλύτερο, εκτός και αν είχαν προηγηθεί συμφωνίες-ανταλλαγές. Τότε οι παίκτες επέλεγαν συνήθως την κλασική αμερικανική οδό. Τελείωναν το κολέγιο με τετραετή φοίτηση και έμπαιναν στο ντραφτ. Στα 1984, ο Ότις Θορπ, ο Κέβιν Ουίλις, ο Σαμ Μπούι, ο Τζον Στόκτον. Λίγες οι περιπτώσεις παικτών που επέλεγαν να βγουν νωρίτερα από το κολέγιο. Όμως εκείνη τη χρονιά επέλεξαν να βγουν ως τριτοετείς εννέα αθλητές. Μεταξύ αυτών τρεις εξαιρετικές περιπτώσεις. Ο σέντερ Χακίμ Ολάτζουον, ο φόργουρντ Τσαρλς Μπάρκλεϊ και το παιδί-θαύμα, αυτός ο ασύλληπτος περιφεριακός Μάικλ Τζόρνταν. Δεν υπήρχε λογικά συζήτηση για το ποιος θα ήταν το νούμερο 1 στο ντραφτ και τι θα κέρδιζε επιλέγοντας τον MJ.
Χιούστον και Ιντιάνα είχαν τα δύο χειρότερα ρεκόρ τη σεζόν ’83 -’84, αλλά οι Πέισερς είχαν ήδη ανταλλάξει την επιλογή τους με το Πόρτλαντ. Στη ρίψη νομίσματος οι Ρόκετς κέρδισαν το νο1. Αλλά τη βραδιά του ντραφτ δεν επέλεξαν τον Τζόρνταν. Δεν μπορεί όμως κάποιος να τους αδικήσει με βάση την εξέλιξη του εκλεκτού τους. Μετρώντας τα δεδομένα στην εποχή της βασιλείας των σέντερ, διάλεξαν τον απόφοιτο του Πανεπιστημίου του Χιούστον, Χακίμ Ολάτζουον. Έναν Hybrid σέντερ, με απίστευτα χαρακτηριστικά. Ένα λαχείο που ήρθε από τη Νιγηρία. Τρία χρόνια πριν ο Χακίμ έπαιρνε υποτροφία περισσότερο για ανθρωπιστικούς λόγους. Γόνος οικογένειας βοσκών, ήταν ένα εργατικό, ρωμαλέο παιδί (είχε παλέψει με ένα λιοντάρι κρατώντας μόνο ένα δόρυ). Ήταν τερματοφύλακας μέχρι που πέρασε τα δύο μέτρα, από μπάσκετ, λίγα πράγματα. Αλλά στα τρία χρόνια στο Πανεπιστήμιο του Χιούστον, δουλεύοντας απίστευτα σκληρά, είχε εξωπραγματική εξέλιξη, είχε χάρισμα. Στο ΝΒΑ έκανε τεράστια καριέρα. Άργησε να πάρει δακτυλίδι πρωταθλητή στο Χιούστον, αλλά τελικά τα κατάφερε.
Οπότε οι Μπλέιζερς έμειναν με τον Τζόρνταν ενώπιον τους!!! Piece of Cake!!! Αμ δε... Το Πόρτλαντ ήθελε επίσης ψηλό. Είχε ήδη φάει γερό πρόστιμο από τη Λίγκα επειδή είχε πλησιάσει «μυστικά» τους Ολάτζουον και Πάτρι Γιούιν (ήταν τριτοετής). Όταν κοίταξε το plan B, δηλαδή να αφήσει το σενάριο ενίσχυσης στη ρακέτα και να επιλέξει τον Τζόρνταν, το διέγραψε επειδή είχε ήδη ένα έμπειρο σούτινγκ γκαρντ, τον Τζον Πάξτον (ποδοσφαιρικά είναι ως να αποκλείω τον νεαρό Μέσι επειδή έχω π.χ τον Σακίρι). Όπως επειδή είχε διαλέξει ένα χρόνο πριν το ντραφτ τον Κλάιντ Ντρέξλερ, που έπαιζε επίσης σούτινγκ γκαρντ. Αποκλείοντας και το plan C, δηλαδή να επιλέξουν τον Τζόρνταν, να παίζει μόνιμα ο Ντρέξλερ στο τριάρι και να βρουν ψηλό, μέσα από μετέπειτα ανταλλαγές (δίνοντας τον Πάξτον) ή με επιλογή στο νο19 (είχαν άλλο ένα ντραφτ 1ου γύρου) αποφάσισαν να διαλέξουν στο νο2 τον Σαμ Μπούι. Ήταν ένας πολύ καλός σέντερ στο κολεγιακό. Πολύ καλός. Όταν ήταν υγιής. Στα τρία από τέσσερα χρόνια είχε τραυματισμούς, τους οποίους κουβάλησε στο NBA. Η καριέρα του ήταν μέτρια γιατί πέρασε πολύ καιρό σε χειρουργεία και κέντρα αποκατατάστασης. Το χειρότερο από όλα. Οι Πόρτλαντ επέλεξαν και λάθος ψηλό. Υπήρχαν επιλογές όπως ο Σαμ Πέρκινς, ο Κέβιν Ουίλις, ο Ότις Θορπ, επιλογές πρώτης δεκάδας που έκαναν εξαιρετική καριέρα στο ΝΒΑ. Κάπως έτσι οι Μπλέιζερς έκαναν τη μεγαλύτερη πατάτα στην ιστορία του ντραφτ...
Ταύρος...
Οπότε μετά από λίγο ο Μάικλ Τζόρνταν βγήκε στη σκηνή με τη φανέλα των Σικάγο Μπουλς και από εκείνη τη στιγμή το μπάσκετ δεν θα ήταν πια το ίδιο. Μία μέτρια ιστορικά ομάδα θα άλλαζε τη ρότα της από την επιλογή μίας άλλης. Θα χρειαστούν βέβαια 7 χρόνια για να φτάσουν οι «Ταύροι» στο πρώτο πρωτάθλημα. Αλλά επί εποχής (επί εποχών) ΜJ θα πάρουν 6, ο «Ταύρος» θα γίνει παγκόσμιο σήμα κατατεθέν. Οι Μπλέιζερς θα μείνουν μία ομάδα.... ως εκεί. Θα φτάσουν κάποτε σε τελικό και θα χάσουν από τους Bulls. Τίτλο δεν θα πάρουν ποτέ.
Και αν....
Φυσικά μπαίνουν πολλά ερωτήματα. Τι θα γινόταν αν οι Χιούστον επέλεγαν τον Τζόρνταν στο νο1. Δεν το σκέφτηκαν ποτέ, οπότε το ξεπερνάμε. Αν οι Μπλέιζερς ακολουθούσαν τη λογική και διάλεγαν τον MJ. Λογικά, θα είχαν ταχύτερη ανέλιξη. Tη χρονιά ’83-’84 είχαν ρεκόρ 48-34. Είχαν ήδη τον Ντρέξλερ σαν μελλοντικό σταρ. Θα μπορούσαν να γίνουν κάποια στιγμή πανίσχυροι. Τι θα έκαναν οι Μπουλς αν δεν είχαν διαθέσιμο τον Τζόρνταν; Είχαν έτοιμη τη λύση και θα ήταν ο Τσαρλς Μπάρκλι. Αυτό βέβαια θα άλλαζε και το πλάνο. Θα επέλεγαν ένα φόργουορντ (κυρίως 4άρι και μετά 3άρι). Φυσικά και θα αποκτούσαν τεράστια ισχύ, αλλά.... Αν όμως οι Μπλέιζερς κέρδιζαν στη ρίψη νομίσματος; Θα διάλεγαν τον Ολάτζουον στο νο1, οι Χιούστον δεν θα πήγαιναν για τον Μπούι και μάλλον θα επέλεγαν τον Τζόρνταν, αφού είχαν ένα καλό ψηλό. Οπότε ο MJ ίσως θα γινόταν «Πύραυλος».
Η άλλη άποψη
Πάντως πολλοί αρθρογράφοι διαφωνούν με το σταύρωμα των Μπλέιζερς. Στηριζόμενοι στο γεγονός ότι η απόφαση θα πρέπει να κριθεί με βάση τα δεδομένα της εποχής και όχι στο τι συνέβη απαραίτητα τα επόμενα χρόνια. Καταρχήν πολλοί λένε πως τη μεγάλη γκάφα την έκαναν οι Χιούστον. Επέλεξαν τον Ολάτζουον όταν ήδη είχαν ένα γίγαντα των 2,22 στην πεντάδα, τον Ραλφ Σάμσον. Την ίδια στιγμή ήταν σχετικά αδύναμοι στην περιφέρεια. Προς υπεράσπιση των Μπλέιζερς παραθέτουν το όνομα του Ντρέξλερ. Μπορεί να μην έγινε Τζόρνταν, αλλά στο ξεκίνημα ήταν εξίσου ταλαντούχος (ήταν και πιο ψηλός, μεγάλο προσόν για την εποχή) και στην καριέρα του τελικά μεγαλούργησε. Άρα είχαν μετρήσει σωστά την ισχύ τους στη θέση 2.
Το υπόλοιπο ντραφτ
Ο Σερ Τσαρλς ήταν επιλογή στο νο5 και δεν χρειάζεται να πούμε πολλά. Μεγαλούργησε σε Φιλαδέλφεια και Φοίνιξ, μοναδικό αρνητικό είναι ότι δεν πήρε πρωτάθλημα. Ο 4ος μετέπειτα σούπερ σταρ του 1984 ήταν φυσικά ο μέγας πασέρ Τζον Στόκτον. Τον διάλεξε σχετικά χαμηλά η Γιούτα. Μόλις στο νο16. Μάλλον το ΝΒΑ είχε (μεταξύ άλλων) ακόμη τα κομπλεξιλίκια της αδυναμίας των λευκών... Εξαιρετική καριέρα έκαναν οι Σαμ Πέρκινς (νο4), Ότις Θορπ (νο9)Κέβιν Ουίλις (νο11), πολύ καλοί οι Άλβιν Ρόμπερτσον (νο7), Μάικλ Κέιτζ (νο14), Βερν Φλέμινγκ (νο18).
Ζόρια και... Ελλάδα
Όπως προαναφέραμε το ντραφτ του 1984 είχε πάρα πολλές επιλογές παικτών με λαμπρή προοπτική, αλλά με γκρίζο μέλλον. Ο Σαμ Μπούι τουλάχιστον έκανε 6-7 χρόνια και είχε μ.ο 10,5 πόντους, αλλά με την όλη ιστορία ήταν μέγα αποτυχία. Στην πρώτη δεκάδα, οι Μέλβιν Τάρπιν (νο6), Λάνκαστερ Γουντ (νο8) και Λέον Γουντ (νο10) αποδείχτηκαν... ψιλικατζήδες του ΝΒΑ. Από όσα ονόματα δεν έχουμε μέχρι τώρα αναφέρει και πηγαίνοντας προς τα κάτω θα βρούμε ένα υποτιμημένο που διεύψεσε τους πάντες και είναι ο Τζερόμ Κέρσι. Ιδού που οι Μπλέιζερς τουλάχιστον χρεώνονται τουλάχιστον με την ετήσια «κλοπή» του ντραφτ. Δηλαδή ο παίκτης που μένει στα αζήτητα, επιλέγεται και κάνει θραύση. Ο Κέρσι επιλέγηκε στο νο46, έπαιξε 17 χρόνια στο ΝΒΑ, τα 11 στο Πόρτλαντ και ήταν πάρα πολύ καλός. Επστρέφουμε στις αποτυχίες. Ήταν δεδομένο ότι από 228 επιλογές, φυσιολογικά πολλοί νεαροί δεν θα περνούσαν ούτε έξω από γήπεδο ΝΒΑ. Αλλά, για να δούμε... Ένας πολύ μεγάλος αριθμός, αρχίζοντας μάλιστα από ψηλά νούμερα επιλογής τα βρήκε μπαστούνια. Σύντομα ή και άμεσα, ετοίμασε βαλίτσες και κατηφόρισε για την Ευρώπη. Η επιλογή των Μπόστον στο νο24, ο Μάικλ Γιανγκ, έφτασε να γίνει πρωταθλητής Ευρώπης με τη Λιμόζ. Μαζί του στη Γαλλία και ο Ντάνι Γιανγκ (νο39 του ντραφτ). Αλλά οι περισσότεροι διάλεξαν κάποια στιγμή Ελλάδα. Τέρενς Στάνσμπουρι (νο15) και Τόνι Κάμπελ (νο20) την ΑΕΚ. Ο Στιβ Μπαρτ (νο30), ο τρομερός σκόρερ που πήγε στον Ηρακλή, αλλά τον τσίμπησαν στο αεροδρόμιο με μία βαλίτσα γεμάτη ναρκωτικά και του φόρεσαν βραχιολάκι. Ο Τόνι Κόστνερ (νο34), στην ΑΕΚ, τον Παπάγου και τον Σπόρτινγκ), ο Γκρεγκ Ουίλερ (νο43) του Άρη Θεσσαλονίκης, ο Γκάρι Πλάμερ (νο45) στην Ξάνθη. Ακόμη ο Ερλ Χάρισον (νο91)που πήγε στο Παγκράτι, ακολούθως στον ΠΑΟΚ και στα 1993 είχε ένα πέρασμα από τον ΑΠΟΕΛ.
Η «κουφή» επιλογή
Στο 208 οι Μπουλς επέλεξαν τον σούπερ αθλητή του στίβου Καρλ Λιούις. Που δεν είχε παίξει ποτέ μπάσκετ στο κολέγιο. Το φοβερό είναι ότι την ίδια χρονιά ο Λιούις είχε επιλεγεί στο ντραφτ του αμερικανικού ποδοσφαίρου από τους Ντάλας Κάουμποϊς. Ούτε και με αυτό το άθλημα είχε σχέση. Ήταν απλά επιλογές για μάρκετινγκ και show, αμερικανική υπόθεση
Το τραγικό νο228
Στο τελευταίο νούμερο, του ντραφτ, στο 228 επιλέγηκε από τους Μπόστον Σέλτικς ο Νταν Τραντ. Μπάσκετ δεν έπαιξε πρακτικά ποτέ. Σκοτώθηκε στις 11 Σεπτεμβρίου 2001. Εργαζόταν στο γραφείο του στους Δίδυμους Πύργους όταν έγινε η τρομοκρατική επίθεση με τα αεροσκάφη.
Διαβάστε επίσης: Πρόσω ολοταχώς για Πειραιά: Η ζήτηση και οι προκλήσεις της ακτοπλοϊκής σύνδεσης