Ο Γάλλος ηθοποιός Αλέν Ντελόν, που γεννήθηκε στις 8 Νοεμβρίου 1935, πέθανε στις 18 Αυγούστου σε ηλικία 88 ετών.
Στο δελτίο Τύπου της οικογένειάς του, γράφει: «Ο Alain Fabien, η Anouchka, ο Anthony και (ο σκύλος του) Loubo, με βαθιά θλίψη ανακοινώνουν τον θάνατο του πατέρα τους. Έφυγε ειρηνικά από τη ζωή στο σπίτι του στο Douchy, περιτριγυρισμένος από τα τρία του παιδιά και την οικογένειά του. Η οικογένειά του σας ζητά να σεβαστείτε την ιδιωτική του ζωή σε αυτή την εξαιρετικά οδυνηρή στιγμή του πένθους».
Η «διαβολική αγγελική ομορφιά του και η αιλουροειδής παρουσία του έφεραν επανάσταση στον κινηματογράφο στις ταινίες των Clément, Melville και Visconti».
«Θα μπορούσαμε να πούμε ότι είχε προετοιμαστεί γι’ αυτό. Ο Αλέν Ντελόν είχε πεθάνει τόσες πολλές φορές στην οθόνη που πρέπει να του φάνηκε σαν μια τελευταία ευκαιρία. Ο Θεός, που είναι κακός σεναριογράφος, είπε: «Στοπ! Ο Ντελόν δεν σηκώθηκε. Δεν θα πνίξει πια τον Maurice Ronet στο La Piscine. Δεν θα καταρρεύσει πια μπροστά στα μάτια της Cathy Rosier σε ένα νυχτερινό κέντρο που διευθύνει ο Jean-Pierre Melville. Σήμερα, είναι απαλλαγμένος από τον πόλεμο που διεξάγεται από τα παιδιά του, τον Anthony, τον Alain-Fabien και την Anouchka, τα οποία ξεδίπλωσαν τη διαμάχη τους σε ένα δραματικό δικαστικό μελόδραμα στα μέσα ενημέρωσης, ανάξιο του σταρ που ήταν ο πατέρας τους» γράφει η Le Firgaro.
Ο ηθοποιός σύμβολο ανδρισμού, με το απίστευτο χάρισμά του δημιούργησε το ένα αριστούργημα μετά το άλλο, από το «Plein Soleil» μέχρι το «Guépard», χωρίς να ξεχνάμε το «Le Samouraï» και το «Rocco et ses frères», σε μια εξαιρετική καριέρα που χαρακτηρίστηκε από θέματα ταυτότητας και δυαδικότητας γράφει η Liberation.
Αφησε το αποτύπωμά του στον κινηματογράφο με τους ρόλους του σε ταινίες όπως: Γυμνοί στον ήλιο (1960), Ο Ρόκο και τ’ αδέλφια του (1960), Η έκλειψη (1962), Ο γατόπαρδος (1963), Ο δολοφόνος με το αγγελικό πρόσωπο (1967), Η πισίνα (1969), Ο κόκκινος κύκλος (1970), Ο μπάτσος (1972) και ο Κύριος Κλάιν (1976). Κατά τη διάρκεια της καριέρας του, ο Ντελόν συνεργάστηκε με πολλούς γνωστούς σκηνοθέτες, συμπεριλαμβανομένων των Λουκίνο Βισκόντι, Ζαν-Λυκ Γκοντάρ, Ζαν-Πιέρ Μελβίλ, Μικελάντζελο Αντονιόνι και Λουί Μαλ.
Το 1985 κέρδισε το Βραβείο Σεζάρ Α’ Ανδρικού Ρόλου για την ερμηνεία του στο Η ιστορία μας (1984). Το 1991, έλαβε το παράσημο της Λεγεώνας της Τιμής της Γαλλίας. Στο 45ο Διεθνές Φεστιβάλ Κινηματογράφου του Βερολίνου του απονεμήθηκε η τιμητική Χρυσή Άρκτος. Επίσης το 2019 στο Φεστιβάλ Κινηματογράφου Καννών, έλαβε τον τιμητικό Χρυσό Φοίνικα για την συνολική προσφορά του στην έβδομη τέχνη. Το 1997 ανακοίνωσε την αποχώρησή του από την ηθοποιία, σε ηλικία 62 ετών.
Πηγή: newmoney.gr
Διαβάστε επίσης: Πώς η Wall Street μπορεί να προβλέψει τον νικητή των αμερικανικών εκλογών